boem, knal… confetti

10 op 10 was het verdict voor deze dag. We kregen de punten toen hij daarnet naar bed werd gebracht. “Eerst was het nog acht, maar toen kwam dat lekkere avondeten op tafel en toen werd het negen, en dan speelden we nog dat spelletjes, en nu is het tien”, en met die uitleg moesten we het doen.

Het was vanochtend begonnen met een half mislukt gerecht, en soort french toast, in de oven bereid, maar dat draaide niet geheel uit zoals gewenst. De bovenkant was iets te droog, de onderkant iets te vochtig; de volgende keer bak ik het gewoon in de pan, zoals het hoort.

Het avondmaal, waarnaar hij verwees, was gewoon vogels zonder kop, eerst gebruind in eendenvet, en nadien op een zacht vuur gestoofd met verse gember, wat aardappelen en een julienne (van groenten).

En toen stond hij daar plots met zo’n toeter in zijn handen. “Toe, mag ik? Toe, toe, toe, alstublieft lieve mama en papa?”

Boem, knal… confetti. En zeer veel blijdschap. En nadien heeft hij vanzelf alle confetti opgeruimd ook. De gemakkelijkste 10 die ik ooit heb gekregen.