Er is weinig zo plezant als lopen in de regen. Ik denk dat ik al (een paar keer) heb vermeld. Let wel, zoals de meeste mensen heb ik onder normale omstandigheden een rothekel aan regen, tenzij ik binnen in een knus warm huis de regendruppels op het vensterglas kan gadeslagen. Ik wens niet te wandelen in de regen, en evenmin te fietsen in de regen. Maar lopen…
Het is het equivalent van wat ge u romantischgewijs voorstelt van de knoestige zeeman die, eens met de grillen der elementen, met golvende baard de netten uit een ruwe zee in zijn rollende en stampende schip heist. De loper die de regen trotseert, is meer dan anders één met zijn baan en het weer en zijn lijf, dat tot op het vel doorwaterd is. (En al zeker als ge daarbij een plets maakt –wat mij gelukkig nog niet overkomen is.) Een heerlijk bad of een stomende douche achteraf lijkt de grootste luxe denkbaar.
Veel minder volk op de weg ook. Weinig lopers lijken mijn sentiment te delen, wandelaars blijven liever thuis, fietsers worden terug binnenshuis geblazen, en automobilisten rijden niet –of amper– waar ik loop. Veel tijd om te denken, en veel tijd om uw hoofd leeg te maken (zeker als ge 21 km loopt), en alleen maar warmte om naar uit te kijken. Zélfs als de chauffage nog steeds niet aan staat in uw huis.
alleen spijtig dat ge ook moet *lopen*. ge wordt daar zo moe van, jong.
Ik loop nu niet meer, maar ik herinner me die kletsnatte miserie en de verlossing van een warme douche achteraf nog levendig genoeg…
Een letterlijke brainflush, idd.
Fietsen in een sappig buitje is ook wel wijs maar, dat poetsen nadien is dan weer bah.
Ik loop ook liever tijdens slecht weer. Hoeveels te meer wind en regen hoeveel meer zin ik heb om te lopen. Tijdens de winter vind ik het veel leuker.
Voor het fietsen is dit omgekeerd zo. Liefst niet teveel wind en geen regen 🙂