(Yashica-Mat, 80mm f/3.5, Fujicolor Pro400H, 400 ASA)
La Tour Eiffel was hét monument waarvoor Henri naar Parijs was gekomen. Op zijn kamer prijkt nu een schaalmodel van de Eiffeltoren in drie verschillende stadia van opbouw. Dinsdag is hij met zijn oma N. met de lift tot de tweede verdieping gegaan –de derde was gesloten wegens hevige rukwinden– alwaar hij een “toch wel schitterend” zicht op Parijs had.
Zeg aan Henri dat hij eigenlijk niets gemist heeft. Het “waw”-effect is groter op de 2e verdieping dan helemaal boven want daar zit je te hoog. En het wachten voor helemaal boven was eigenlijk veel te lang, ik vond het een anticlimax.
Ik vind hem zo al imposant genoeg. Altijd al een beetje schrik gehad van zo’n hoge gebouwen. Ik weet niet welke geheime macht mij ooit tot boven op de Sagrada Familia (in die andere stad) gekregen heeft, maar neen: ik blijf liever van op afstand. Zeg tegen Henri dat zo het geheim bewaard blijft van wat er boven te zien is…
aha, ’t is blijkbaar de yashica mat geworden die is meegegaan! ervaring?!