Nog niet zo lang geleden maakten wij ons een beetje druk om een aantal bobbels op Henri zijn lijf, waarvan we toen zijn uitgegaan dat het spinnenbeten waren. Nog minder lang gelden heb ik met mijn schoonvader een dakgoot uitgekuist, waarna zowel Henri (die op de grond heeft meegeholpen) als ikzelf opnieuw vol beten stonden. Dat was bijna drie weken geleden; ondertussen staan die bobbels er nog steeds –voornamelijk op de onderbenen. En ze jeuken verschrikkelijk.
We gingen er gemakshalve van uit dat het spinnenbeten waren. De madam had van een collega gehoord dat er nogal veel spinnenbeten waren, wat ons vermoeden alleen maar sterkte. Maar spinnenbeten blijven hooguit een week of zo, leerde het internet ons. Een beetje zoals muggenbeten.
Bij verder speurwerk –googlen op insect bites, en terecht komen bij o.a. Diagnosing Mysterious “Bug Bites”— bracht de ware schuldige naar boven: Trombicula autumnalis. In het proper Engels is dat harvest mite, in het poëtische Frans heet het aoûtat, en in het Vlaemsch oogstmijt of hooimijt. Het beest behoort tot de arachnida of spinachtigen, en houden zich graag op in droog gras. Bij de mens kruipen ze graag in de buurt van elastiekskes, zoals bij de kousen of de band van uw onderbroek. En ze bijten. Eerlang werd bovendien valselijk aangenomen dat de dingen niet alleen beten, maar meteen ook in de huid kropen om zich daar een beetje te vermeien. Niets van waar, en binnen dit en een week (of twee) zouden de bobbels moeten verdwenen zijn. Ik kijk ernaar uit.
(Meer? Zie ook: Got CHIGGERS?, en Chiggers!.)
Foto credit: Mundo Poco.