Sheik Yer Zappa

Gisteren zat ik in De Roma, een fantastisch mooie zaal in het getto dat Antwerpen heet. Ik was eerst zinnens om mij met het openbaar vervoer daarheen te begeven, want niet alleen waarschuwde de site reeds halvelings voor moeilijk parkeren, ik was er al een keer of twee geweest en wist dat het er moeilijk parkeren is.

Het openbaar vervoer mocht ik echter alras elemineren, want de laatste trein richting Gent vertrekt om 23u05 aan het Antwerpse Centraal Station, dat nog eens op 20 minuten wandelafstand van De Roma is gelegen. (Trams zullen ook in Antwerpen wel niet meer rijden na 22u30 zeker?) Gezien er wel een begin- maar geen eindtijd werd vermeld, besloot ik toch maar met de auto te gaan. Ruim op tijd, want als ik nog een minuut of tien moet zoeken…

Ik passeerde een eerste keer aan de voordeur van De Roma om 19u53; ik kon er pas binnenwandelen om 20u33; het concert begon om 20u30 (maar zoals steeds in den jazz is dat –gelukkig, deze keer– minstens een kwartier later).

Stefano Bollani speelde er Sheik Yer Zappa, ik had het al geruime tijd op mijn wishlist geplaatst. Wat ik destijds niet had gezien, was dat hij werd bijgestaan door een paar fantastische muzikanten. Ik was niet meteen bekend met trombonist Josh Roseman, maar wel met bassist Larry Grenadier, drummer Jim Black, en tegenwoordig vooral vibrafonist Jason Adasiewicz. Adasiewicz bracht recent zijn (derde) album Sun Rooms uit (getipt!). Die mannen speelden allemaal met veel goesting en zin voor entertainment, al heb ik me geregeld afgevraagd wat trombonist Roseman daar allemaal stond te doen. Het geluid was dermate slecht (en ik meen te hebben begrepen dat ze een eigen klankman mee hadden) dat eigenlijk alleen de piano en de drums te horen waren, waarboven nog het meest van al de vibrafoon van Adasiewicz kon klinken, maar waarin de bas en de trombone bijna onhoorbaar bleven. Enkel tijdens een paar soleermomenten mochten ook zij aan het woord komen –al was het iets beter tijdens de tweede set.

Er zat veel humor in het concert, al had het niet gehoefd dat Bollani Bobby Brown zat te zingen bij de opening van de tweede set. De Zappa fragmenten (Sheik Yer Zappa is een duidelijke knipoog naar het bekende Zappa-album Sheik Yerbouti uit 1979) waren talrijk en herkenbaar, al zou ik er niet in slagen om op die fragmenten ook songtitels te plakken.

[youtube https://www.youtube.com/watch?v=t2vE5b_FgEA&w=500&h=405]

Bobby Brown, het —arguably— meest bekende Zappa nummer; de tekst vindt u alhier, voor wie wil meezingen. Het nummer staat ook op het recent verschenen, 3 cd’s tellende album, Hammersmith Odeon, dat live opnames van een paar shows in 1978 (in het Hammersmith Odeon). Nog een tip!

3 gedachtes over “Sheik Yer Zappa”

  1. In Antwerpen is Christus wél al geweest en passeert de laatste tram die langs de Roma rijdt rond 00u30 :).

  2. Als we de trombonist al eens hoorden, zat hij er dan nog geregeld naast ook.
    Al bij al een redelijk rommelig concert; Bollani moet beter kunnen.

Reacties zijn gesloten.