Gisteren zat ik in deSingel in Antwerpen, voor het filmconcert ‘Spark of Being’ van Dave Douglas Keystone & Bill Morrison. Film en muziek werden gelijktijdig gecreëerd, en dat was duidelijk merkbaar. De film was een herinterpretatie van het Frankensteinverhaal, vaak visueel of conceptueel behoorlijk abstract, maar bloedmooi. De film is weinig rechtstreeks verhalend, maar toont voornamelijk impressies. Het verhaal is evenwel heel duidelijk aanwezig, en blijft veel dichter bij de oorspronkelijke roman dan de gepolariseerde bewerkingen ervan in de massacultuur.
Met het geluid in de zaal was het helaas niet zo goed gesteld. Het leek wel alsof de versterkte instrumenten achter een zwaar gordijn stonden opgesteld, en daardoor immens dof op het publiek werden afgestuurd. Dat, en de zaal wordt gelijk ook geplaagd door een vervelende reverb (nagalm). Tijdens het encore speelde Douglas even onversterkt de zaal in, wat een duidelijke verbetering van het geluid inhield. Misschien had die dofheid een bedoeling, al was Douglas zelf ook behoorlijk enthousiast over die onversterkte klank. Een waar mysterie.
Maar het was goed, heel goed. Het plaatje klopte, inhoudelijk en conceptueel, visueel en muzikaal. Ik zou meteen terug gaan luisteren als ik de kans had.