Tag: festival

Gent Jazz op Gentblogt

Terwijl ze bij Gentblogt ijverig verslag uitbrengen van de Gentse Feesten, krijgt u hieronder nog een overzicht van wat er allemaal gepubliceerd werd over het voorbije Gent Jazz festival (de 9e editie, volgend jaar wordt het nog een groter feest).

One Step Beyond by Bruno Bollaert

Jazz, godverdomme!, een aankondigingsartikelvoor het eerste deel van het festval.

Gent Jazz uit de startblokken, waarin ElsS enthousiast bericht over De Beren Gieren, DjanGO!, en het iets minder begeesterende concert van Norah Jones.

Gent Jazz: en attendant Ornette, waarin ikzelf schrijf over het aangename wachten op Ornette Coleman, in het gezelschap van het Greg Houben Trio, Kurt Elling en de ellenlange Pierre Vaiana & Salvatore Bonafede ‘Itinerari Siciliani’ feat. Manolo Cabras.

Gent Jamm: Getuppa!, over de historische jamm session na het slotconcert van de Chick Corea Freedom Band, waarin het Vijay Iyer Trio en Hiromi –tot hun eigen ongeloof– kwamen meespelen. En het was al zo’n goede dag geweest, met Vijay Iyer en daarvoor de Christian Mendoza Group.

Gent Jazz: Toots: de Julian Lage Group en Toots, met daartussenin de Stanley Clarke Band feat. Hiromi. Was dit Middelheim? Of zondag?

Gent Jazz: voetbal; is dit jazz? vroeg men bij de radioKUKAorkestband. Ik deed een middagdutje bij de Jungle Boldieband, werd wakker geschud door Odean Pope & His All Star Odean’s List, die al gauw plaats moest maken voor Pat “no pictures please” Metheny.

Gent Jazz: Portugese stoelendans. Bram De Meyer schrijft voor het tweede gedeelte, en wij vergapen ons aan Cibelle, vinden dat Mariza een groeispurt heeft gekregen (of stelten onder haar rok verbergt), en laten ons doof maken door Gilberto Gil.

Gent Jazz: Countdown-feest der pioniers. Ze zingen wat vals, bij Vive Le Jazz, maar Danny Mommens en Els Pynoo weten ons zeer te charmeren. The Cinematic Orchestra is daarentegen als saai te omschrijven, en hoewel Kruder & Dorfmeister feat. MC Earl Zinger & Ras MC T- Weed, Visuals by Fritz Fitzke: The 16 F***king Years Anniversary Session een nog langere naam hebben opgegeven dan Pierre Vaiana & Salvatore Bonafede ‘Itinerari Siciliani’ feat. Manolo Cabras, vinden we hun muziek best te pruimen. Hun bassen iets minder, getuige daarvan de hoofdpijn en het vele nachtbraken na tien minuten frontstage.

Gent Jazz: Spannend, soulvol en silly. Wij horen Root, Gil Scott-Heron en de ambiance bij Madness, maar hebben iets te lang gedelibereerd (in de VIP area, dankuwel) over het Jong Jazz Talent Gent concours om echt van de concerten te hebben kunnen genieten.

Gent Jazz: Less Is More. Het begint met de HOGent Conservatorium Band, met een zangeres die lijkt te vrezen dat de fotografen het op haar korte kleed hebben gemunt. Het vervolgt met een misschien iets te vroeg geprogrammeerde Soil & ‘PIMP’ Sessions (aargh: daglicht, zien wij die kerels denken), Patrick (de sympathieke mens aan de persingang) ontdekt God in Joe Bonamassa, en wij gaan helemaal plat voor een authentieke Trixie Whitley.

http://www.flickr.com/apps/slideshow/show.swf?v=71649

Zie ook mijn Gent Jazz 2010 flickr set.

Trixie Whitley

Trixie Whitley by Bruno Bollaert

Ze was zenuwachtig, inderdaad. Ze is ook 23 en ze droeg de afsluiter van het Gent Jazz festival op haar schouders –bijgestaan door voortreffelijke muzikanten. Het was een fantastisch concert; rauw, intens, ontroerend. Zo eentje waarvan iedereen later zal willen zeggen dat hij er ook bij was, destijds in Gent.

(Was u ook al de wereld aan het veroveren toen u 23 was?)

Koppijn

Vive le Jazz by Bruno Bollaert

… en dat heeft niets met Vive le Jazz te maken. Ze mochten dan al eens een beetje vals zingen, ze waren fantastisch aandoenlijk, Danny Mommens en Els Pynoo. Hun versie van Cole Porters I Get a Kick out of You was om bij weg te smelten, Vlaams-Engelse tongval incluis.

The Cinematic Orchestra by Bruno Bollaert

The Cinematic Orchestra deden hetzelfde als vorige keer.

Kruder & Dorfmeister by Bruno Bollaert

De bassen van Kruder & Dorfmeister hebben mij fysiek misselijk gemaakt. Ik was gelijk blij dat we maar tien minuten kregen om foto’s te maken, want ik denk dat ik anders mijn ziel helemaal uit het lijf had gekotst. Koppijn, maat. En ja, vanzelsprekend had ik oordopsels in.

Niet helemaal juist

Sinds zondag ben ik de festivalfotograaf voor Gent Jazz. Dat houdt o.a. in dat de media mijn beelden van de mediaserver van het festival kunnen plukken. Bij Focus Knack hebben ze dat gedaan (Gent Jazz Dag 5 –met propere vermelding van de fotograaf), en ook in De Morgen is er vandaag, naast al het TW Classic geweld, gelukkig ook nog wat plaats gevonden voor Gent Jazz (en Cactus festival).

Not Odean Pope by Bruno Bollaert

De doelpunten van Odean Pope titelen ze daar bij het stuk van Didier Wijnants. Saxofonist Odean Pope haalde geregeld kort maar krachtig de teugels aan, luidt het onderschrift bij de foto. En ook daar wordt de fotograaf vermeld.

Alleen, het is niet helemaal juist, wat ze schrijven. De saxofonist op de foto is niet Odean Pope, maar Terrence Brown. En de fotograaf is niet Alex Vanhee, maar Bruno Bollaert. Er staat speciaal een makkelijk wegknipbaar kaderke met mijn naam rond de foto, zoals hij in hogere resolutie op de media server wordt gezet. Waar trouwens ook foto’s van Odean Pope op staan, zoals deze:

Not Odean Pope by Bruno Bollaert Odean Pope by Bruno Bollaert

Afstand houden alstublieft

Pat Metheny by Bruno Bollaert

Het begon nochtans goed. We mochten foto’s maken tijdens het eerste nummer, en tijdens de bisnummers, frontstage, maar we moesten langs de zijkanten van het podium blijven. Meneer Metheny wou geen fotografen zien. Fantastisch. Twee jaar geleden moesten we immers collectief op de vip tribune gaan staan, tot grote consternatie van een paar vips, die gedurende één nummer hun zicht door de fotografen geblokkeerd zagen.

Een kwartier voor het concert, was de fototijd gereduceerd tot enkel het derde nummer, en mochten we ook al niet meer frontstage, al moesten we nog steeds langs de zijkant blijven. ’t Is een uitdaging als een ander, maar verwacht dan ook geen mirakels natuurlijk. Volgende keer breng ik een kussen mee, want de kottekes van die voetroosters vanvoor aan de frontstage hekkens, die snijden u knieën kapot.

(Zou hij beter jammen dan Norah Jones?)