vrijkaarten Pascal Schumacher

Voor Het Project heb ik Frank Pauwels, artistieke planning de Bijloke, geïnterviewd naar aanleiding van het aanbod jazz in de Bijloke en het concert van Pascal Schumacher, morgen in hun Concertzaal.

En kijk, wie nog geen kaarten heeft, zou zich beter naar Het Project reppen, want aan het einde van dat interview kan u meedoen om alsnog één van de vijf duotickets in de wacht te slepen.

Pascal Schumacher Quartet: Modern jazz, postbop & ballads, op 19 oktober om 20u, in de Concertzaal van De Bijloke

Waag uw kans!

concerten 200605

0 te vermijden / * slecht, maar beluisterbaar / ** goed / *** zeer goed / **** fantastisch

  1. Musica Dal Vivo / 07-05-2006 / Opatuur / *(*)
    Veel Rota, veel Italiaans, zeer veel humour en interactie, maar weinig beklijvend. Jazz met ankers in de klassiek muziek –ik begin het steeds eigenaardiger te vinden dat ik nog geen Gerschwin of Mancini ben tegengekomen in mijn concerten. (bespreking)
  2. Marc-André Hamelin: Beethovensonates / 11-05-2006 / De Bijloke / ***(*)
    Wat dit recital van haar vierde ster verhindert, is voornamelijk het publiek. Er was een GSM, die onlangs het vriendelijke verzoek bij het begin van het concert toch door de luidsprekers van zich liet horen, en het vele geroezemoes (hopelijk beperkt tot de directe omgeving waarin ik mij bevond) van de mensen die toch maar te kennis wouden geven hoe goed ze Hamelin wel vonden. Daarin hadden ze overschot van gelijk, al had ik liever dat ze hun bewondering tot na het concert hadden bewaard. Hamelin speelt met zeer veel subtiliteit in een breed spectrum. Deze Sonates waren voor mij een revelatie, die ik met graagt aan hem toeschrijf. Ondanks het aanhoudende applaus en de staande ovatie, kregen we geen encore, maar op een of andere manier leek me dat ook niet betamelijk. Schitterend concert.
  3. Toine Thys & Frederik Leroux / 14-05-2006 / Opatuur / **
    Goed, maar weinig verrassend. Perfect om bij te ontspannen.
  4. Spectra Ensemble: Kagel, Vermeersch, Van der Harst / 19-05-2006 / De Bijloke / ***(*)
    Prachtig concert. Muziek met een knipoog, maar zonder al die arty farty toestanden die er soms met de haren worden bijgesleept (cfr Luigi Nono met Josse De Pauw). Zeer sterk en vakkundig uitgevoerd, waarbij Vermeersch en Van der Harst perfect in de windstreken van Kagel werden ingepast. Zeer overtuigend.
  5. Van Oost, Verbist, Defoort / 28-05-2006 / Opatuur / **(*)
    Het is altijd een plezier om te zien hoe muzikanten, die goed op elkaar zijn ingespeeld, met elkaar interageren. Ik ben een grote fan van het soort muziek dat Van Oost uit zijn gitaar tovert, en de integratie van blues roots en jazz is absoluut heerlijk om naar te luisteren. His guitar gently weeps, zo wordt gesuggereerd in de omschrijving bij Opatuur. Prachtige sound.

(concerten vorige maand)

Blue Note Records Festival 2006

Blue Note records FestivalVan 13 tot 23 juli –traditiegetrouw zowat parallel met de Feesten— vindt het Blue Note Records Festival (BNRF) 2006 plaats. Locatie van het evenement is opnieuw de Bijlokesite, waar u gedurende twee extra lange weekends het beste van de internationale hedendaagse jazz en verwante muziek kan mee beleven. Op vijf jaar tijd is het Blue Note Records Festival ( Blue Note Festival) uitgegroeid tot een begrip. En met reden.

Jammer eigenlijk dat de Vlaamse Gemeenschap in dit verhaal moet achterblijven. Het BNRF werd door de beoordelingscommissie met een kluitje in het riet gestuurd omdat het festival te ambitieus, te megalomaan en te weinig onderbouwd zou heten. Een beetje verwonderlijk voor een festival dat niet alleen op de volle steun van de Stad Gent (en de Provincie Oost-Vlaanderen) mag rekenen, maar ook in het buitenland reeds voor een van de grotere Europese Festivals doorgaat. Op kwalitatief vlak dan toch.

Voor het lustrum haalde de organisatie een aantal mensen uit de vorige edities terug naar Gent, zodat we voor dit festival extra indrukwekkende namen op de affiche krijgen. En hoewel het festival met een dag werd uitgebreid (11 dagen i.p.v. 10), krijgt u nog steeds vier concerten per dag. Uitzondering is de openingsavond, waarop Carlo Nardozza, winnaar van het Jong Jazztalent 2005 concours, het festival mag openen samen met Dianne Reeves. Reeves was er reeds bij op de tweede editie van het BNRF, leverde recent de muziek voor de film Good Night, And Good Luck, en heeft ondertussen zowat de diva-status in de jazz bereikt.

Twee delen
Het festival bestaat uit twee delen, hoewel die sinds dit jaar niet langer geheel van elkaar worden gescheiden. Onder de noemer All That Jazz, brengt het eerste gedeelte voornamelijk de zuivere jazz (mainstream én avantgarde). De nadruk ligt op het luisteren (het is een voornamelijk zittend festival) en de affiche presenteert een staalkaart van de huidge stromingen. Een dag opent met een aanstormend talent, wordt gevolgd door een Belgische gevestigde waarde, een internationale naam, en sluit af met een artiest die eerder uitzonderlijk in België live te beluisteren valt. En dan hebben we het over saxofonisten John Zorn, Wayne Shorter en Charles Lloyd, trompettist Dave Douglas en pianisten Andrew Hill en Jason Moran, en het trio Romano/Sclavis/Texier, die vorig jaar African Flashback hebben uitgebracht, het vervolg op hun onvolprezen Suite Africaine uit 1999.

Vergeten we echter vooral Toots Thielemans niet (samen met zangeres Trijntje Oosterhuis), en Madeleine Peyroux, Kris Defoort, Erwin Vann, Nathalie Loriers en Eric Legnini. Miss Soul, door het Eric Legnini Trio uitgebracht eerder dit jaar, kunnen we niet genoeg aanbevelen.

Gezien vorig jaar de nadruk iets te veel op mainstream jazz was gelegd, heeft de organisatie erop gelet dit jaar ook de avantgarde een duidelijke plaats op het festival te bezorgen. Geconcentreerd rond het eerste weekend vinden we John Zorn, Jason Moran en het trio Romano/Sclavis/Texier terug, die de liefhebbers ook via de abonnementsformule (drie-dagen weekendpas) aan het werk kunnen zien.

Arnozza (iii) Chemins Croisés Quintet (ii) Wayne Shorter Quartet (iii) Mariza (ii) Toots Thielemans

Het tweede deel valt onder de noemer All That Jazz?, waarin wordt afgeweken van het jazz-pad om ruimte te laten voor fusion en Latijnse invloeden. Singer/songwriters Dr John en Randy Newman zorgen ongetwijfeld voor een volle tent. Maar er zijn ook Mariza, de charismatische fado zangeres die u vorig jaar reeds kon bewonderen, en Madredeus die reeds in de jaren 90 op een grote aanhang in Vlaanderen mochten rekenen. Of er zijn pianist Chucho Valdés en zangeres Cesaria Evora, en het waanzinnig talent van Roy Ayers in The Original superstars of Jazz Fusion. (Gent wordt overigens stevig vertegenwoordigd met Sioen en Skeemz.)

Ook tijdens dit tweede luik worden vaste waarden teruggehaald: zij die er op de allereerste editie bijwaren herinneren zich bijvoorbeeld vast de stomende en bijzonder gesmaakte doortocht van Maceo Parker, toen nog in het Gravensteen. Ten slotte kunnen wij u nu al de avond met Us3 aanbevelen. Deze band brengt immers een bijzonder funky interpretatie van jazz en we zagen in het verleden al schitterende concerten van hen. En hoewel de hoofdact voor die dag nog niet officieel bevestigd is, kunnen wij u nu al verzekeren: het wordt dansen in de Bijloke die avond…

Jong Jazztalent
Echte liefhebbers zijn ondertussen ook reeds bekend met de Jong Jazztalent muziekwedstrijd. De Jong Jazztalent wedstrijd is ondertussen al aan de zesde editie toen, en de kwaliteit van de groepjes neemt ook elk jaar toe. Van 16 t.e.m. 24 juli treedt per dag één groep op in het Duvel-Droomschip op het Gouden Leeuwplein (toegang gratis), die allen worden beoordeeld door een jury van jazzkenners, zoals Jempi Samyn, Mik Torfs, en jazzfotograaf Jos Knaepen. De winnaar van het concours speelt het openingsconcert van het BNRF 2007 en mag mee op tournee met JazzLab Series in het najaar.

Blue Note Records Festival, van 13 tot 23 juli 2006. Een dagticket kost in voorverkoop 23 EUR, en voor een weekendpas (drie dagen) betaal je 60 EUR. Voor het openingsconcert betaalt u 12,50 of 17,50 EUR naargelang de rang. De kaarten zijn verkrijgbaar via bluenoterecordsfestival.com, FNAC en Uitbureau Gent. Opgelet, alle prijzen zijn exclusief 2 EUR reserveringskosten per ticket.

(Deze aankondiging verscheen ook op Gentblogt. Met dank aan i. voor de aanvullingen.)

steinway (ciccolini)

Aldo Ciccolini! In Gent! Ik kende de 79-jarige pianist vooral van zijn Satie vertolkingen (en meer bepaald deze CD), dus die mogelijkheid kon ik niet laten schieten. Bovendien zou hij Rachmaninov’s tweede pianoconerto brengen. F-ck die opkomende migraine!

Op naar de Bijloke. Waar het allemaal begon met een enthousiast applaus voor Yannick Nézet-Séguin, die het Vlaams Radio Orkest met veel schwung dirigeerde. En zonder veel omhaal van wal stak met, errh, hmm, err… Wacht eens, dit is geen Rachmaninov, al was het maar omdat er geen piano meespeelde. En al evenmin Tchaikovsky (tweede deel van het concert); ik ken de Pathétique wel niet zo goed, maar wel goed genoeg om te weten dat dit het niet was.

Het klonk een beetje als een soundtrack uit de jaren ’50-’60-’70 (om maar eens een ruime marge te nemen), met duidelijk merkbare invloeden van Bernard Hermann. Hmm, onderbrak ik mijzelf, straks is dit echt Tchaikovsky, en dan sta ik hier echt wel voor piet snot. Als iemand mijn gedachten zou kunnen lezen, tenminste.

Groot was mijn verbazing (en die van nog een aantal andere mensen, die het programmaboekje evenmin hadden doorgenomen), toen aan het einde van het (relatief) korte stukje, een man, op slechts een paar zitjes van mij verwijderd, rechtveerde, en al applaudiserend naar het orkest stapte. Alwaar de dirigent geestdrifitig zijn hand schudde, en de man een eerbiedige buiging naar het publiek maakte. We hadden net een nieuwe compositie van Frédéric Devreese gehoord, bijgewoond door de componist zelve. Aha.

Daarna tijd voor maestro Ciccolini (op Steinway –dit was tenslotte het Steinway festival) en Rachmaninov. Ik heb het tweede pianoconcerto minstens een keer of vijftig gehoord (nog nooit eerder live opgevoerd), meestal in de uitvoering van Vladimir Ashkenazy (Amazon FR –ik zie net dat er een versie is met Hélène Grimaud). Maar welk een details heb ik nu ontdekt: de pizzicato’s, de baslijnen, de opbouw van de pianomelodieën (zelfs al werd de piano soms iets te veel overstemd door de rest van het orkest). Het pianowerk van Ciccolini was –hoewel ongelooflijk snel in de finale– zeer geprononceerd. Waanzinnig goed.

Na de pauze: Tchaikovsky. Ik ben niet zo’n fan van Tchaikovsky (en al helemaal niet van de Pathétique), al kan ik zijn Vioolconcerto zeer smaken. Bovendien vond ik dit stuk een beetje misgeprogrammeerd tov de andere werken die avond: Tchaikovsky had beter gepast tussen Devreese en Rachmaninov in. Na het geweld en de emotionele rollercoaster die het tweede pianoconcerto is, kwam de Pathétique maar heel makjes en bijna slaapverwekkend over. terwijl het dat helemaal niet is.

Zeer goed uitgevoerd, dat wel, maar in de shaduw van zijn voorganger, én mijn migraine begon nu toch wel serieus van zich te laten horen, waardoor dit deel van het concert een beetje aan mij voorbij gegaan is (dus nog een geluk dat Rachmaninov eerder kwam –ik had het niet willen ‘missen’).

Volgende week: Il Fondamento brengt de Passionskantate van Johann Wilhelm Hertel.