Kiezen

“Ge zult moeten kiezen”, zegt ze niet zonder leedvermaak. Ik had me net beklaagd over het feit dat ik minder tijd heb om te lopen, te fietsen en desserts klaar te maken. “Ge vergeet wel dat ge nu ook xxx doet, en daarnaast ook yyy, en i.p.v. het dan bij één yyy te houden, doet ge er nog twee ook.”

Het lukt mij niet, om gans mijn leven bij één iets te blijven stilstaan. Ik ben overigens altijd heel verwonderd hoe anderen dat wel kunnen. Let op, dat is een naïef, nieuwsgierig soort verwondering, geen onbegrip of waardeoordeel. Soms ben ik daar wel wat jaloers over (alweer: op de meest positieve manier), mensen die hun ganse leven al uitgestippeld lijken te hebben: ‘ik vertrek hier, en ga daarheen, en daartoe onderneem ik de volgende stappen.’ Misschien brengt die (relatieve) zekerheid een soort rust.

Mij lukt dat niet, en dus ben ik alweer bezig nieuwe zaken te ontdekken, waarover ik vooralsnog niets kwijt wil. (Of dat nu werk is of niet, dat maakt niets uit.) En dat betekent inderdaad dat ik moet kiezen. Tussen lopen en fietsen en desserts en fotografie en besprekingen schrijven en xxx en yyy en yyy’ en zzz en waarschijnlijk nog een paar dingen die zo vanzelfsprekend zijn dat ik ze vergeet te vermelden. Muziek beluisteren bijvoorbeeld, en boeken lezen, en films bekijken; en terwijl ik op één of andere bizarre stoïcijnse manier ook wel daarzonder zou kunnen, komt die gedachte eigenlijk niet in mij op –die drie zaken zijn een deel van wat ik ben, wie ik ben. De rest kan tijdelijk soms even in de achtergrond opgaan.