Allez, soit, bon, voor het goede weer moesten we dus eigenlijk niet terugkomen. Ik kan mij niet voorstellen dat ik de laatste drie maand nog in de regen ben gaan lopen. Tot vanochtend…
Lopen was effekens aanpassen. De steilste helling is voolopig dat stukje of twee aan de Blaarmeersen, het ene waar het pad opwaarts gaat naar de geluidsdijk tussen de R4 en de vijver, en het tweede stukje daar zowat diagonaal tegenover, langs het stuk vijver dat nog niet werd heraangelegd. Drie maand geleden ging mijn hartslag daar nog 15 tot zelfs 20 bpm van naar boven, maar tegenwoordig ben ik er al voorbij voor ik het heb gemerkt. Ik heb wel te weinig versnellingen (intervals, fartleks) ingebouwd in het heuvelige Seattle, want ik moet dringend wat doen aan mijn tempo-snelheid. Niet gevreesd, we zijn ermee bezig.
Het blijft verslavend, dat lopen. Mijn workout zit er nog maar op, of ik kijk al uit naar de volgende. En morgen is een rustdag (cfr het schema). Misschien moet ik maar eens beginnen fietsen om die gaten op te vullen.
Ondertussen mag het weer gewoon verbeteren hoor. Met 22-25°C en wat zon ben ik al zeer tevreden. Het was toch zomer hé?
Ben zelf met triathlon gestart. 3 jaar zonder sport en vroeger nooit echt duursport gedaan. Ben dus begin dit jaar gestart met triathlon training. Ben 12 kilo kwijt en tijdens mijn 2de wedstrijd had ik een aardige tijd. Zwemmen en fietsen zijn in orde, maar heb alleen problemen met lopen (zie tijden van mijn 2de wedstrijd: http://www.toadi.org/blog/?p=83). Vind dit ook het minste leuk onderdeel.
aha, blijkbaar lopen we dus voor een stuk op hetzelfde parcours langs de vijver. Zalig om daar ’s morgens te lopen. Of onder de middag, wanneer de meeste mensen werken of op de schoolbanken zitten.
@geert: nog maar een half jaar bezig en al zo’n resultaten? Mij trekt het onderdeel zwemmen het minste aan in de triathlon. Ik denk dat ik ga starten met fietsen in september of zo.
@marc: als we zo blijven voortdoen *moeten* we elkaar wel eens tegen het lijf lopen 🙂