Voor jullie is het al 24, voor ons is het nog 23 juni. Achttien jaar geleden, zo ongeveer op het uur dat deze post op mijn weblog verschijnt (PST dus, geen CET), deelden wij –zoals Mozes destijds de Rode Zee– de stroming van het bioscoopverlatende publiek in de Decascoop. De film die we net hadden gezien was Look Who’s Talking. Ergens had ik de moed gevonden om kort met mijn hand door Tessa’s wild krullende haren te woelen, en voor we het zelf goed beseften, wisselden we onze eerste kus uit.
Maar ziet, we zijn achttien jaar verder, en hoewel Tessa’s haren niet langer krullen, woel ik er nog altijd graag met mijn hand doorheen en wisselen wij nog steeds twijfelende kussen uit als was het onze eerste. Een publiek hoeven we daartoe niet per se op te delen, maar niet zelden zit daar op geringe afstand –als was hij volledig in zijn boek opgegaan– een klein ventje ons met zalige twinkeloogjes stiekem gade te slaan.
—
(*) ‘twenty‘ eigenlijk opdat de referentie zou kloppen, maar ik zal het binnen twee jaar nog wel eens –maar dan correct– gebruiken
Dikke proficiat!
*wordt er week van*
Proficiat!
Zo schoon maat!