Middelmaat troef, in februari. Goed, van Child ben ik een overtuigd fan, maar meer dan twee sterren is dat eigenlijk niet waard. Het is gedegen erm ‘literatuur’, die ik met veel plezier verslind, en waar ik graag alle clichés bijneem. Verstand op nul, en uitrusten in de trein na een stresserende werkdag (niet lachen, daar vanachter).
Van overgehypete noordelijke literatuur in hetzelfde genre zoals Anne Holt, ben ik dan weer geen fan. Vooral het einde is verschrikkelijk gekunsteld, alsof ze niet alleen de moeite nemen om nog eens uit teleggen waarover het gaat, maar daar meteen achter nog een ander einde –compleet uit de lucht gegrepen– aan toevoegen. Nah. ’t Is maar dat ik het gekocht had, en dat ik het moeilijk alleen maar kan laten bestoffen.
En wat met de driehoek Mortier-Vandenhaute-Reve? Cringe van de bovenste plank, interessant om lezen, maar het lijkt zo vergezocht dat het bijna op een slecht geschreven boek met een onwaarschijnlijk plot gaat lijken. En dat maakt het allemaal nog een beetje schrijnender. Nog meer. Goed om lezen, in een walm van walging, ongeloof en ongemakkelijk voyeurisme.
- One Shot / Lee Child / 2005 / **
- Zonder Echo / Anne Holt / 2000 / *(*)
- Avonden op het Landgoed / Erwin Mortier / 2007 / **
0 te vermijden / * slecht, maar leesbaar / ** goed / *** zeer goed / **** fantastisch (meer uitleg bij de quotering)
(boeken vorige maand)