Toen ik met Henri de Raketstraat in stapte –ik was mooi op tijd om hem van school op te halen– hield een druk GSMende vrouw ons staande.
“Meneer, meneer,” sprak ze buiten adem, “weet u soms het Wilsonplein zijn?”
– Tuurlijk mevrouw, glimlachte ik, maar dat is wel een eindje hier vandaan. Dat is de Zuid.
Ze keek me fronsend aan. “Nee, nee, nee, meneer. Dat is hier ergens in de buurt.”
– Toch niet hoor, mevrouw. Het Wilsonplein, dat is de Zuid. U kan het beste de tram nemen.
De vrouw gesticuleerde druk in haar GSM en hield vol. “Het Wilsonplein is hier ergens in de buurt. Vlakbij de Elisabethlaan.”
– Het spijt me, mevrouw, maar dan kan ik u niet helpen.
Enigszins verbolgen stapte ze verder.
– De Elisabethlaan is die kant op, wees ik nog. Maar ze stak enkel haar hand op, zonder zich nog naar mij om te draaien. Tsja.
Voor zover ik weet is het Wilsonplein het stukje net voor de bibliotheek (dus net aan de overkant van de Zuid).
en dan is een mens eens van goeie wil!!