Geen tijd op overschot hebben is niet leuk. Daardoor komt ge immers pas na tienen thuis ’s avonds en hebt ge amper tijd om een praatje te slaan met sympathieke buren die ge niet elke dag tegenkomt; is er amper tijd om eten te maken ’s avonds en moet ge zowel uw schoonvader als een van uw beste vrienden (m/v) de laan uitsturen omdat uw eten net opstaat; en moet ge dringend een aankondiging schrijven voor Tuur, en het jazz aanbod in de Bijloke, terwijl ge net twee dagen in de cinemazalen van de Decascoop hebt doorgebracht en dringend ook eens aan besprekingen moet beginnen denken.
Maar anderzijds is het Filmfestival dan weer een van de leukere tijden van het jaar waarin ge hopen films soms maanden lang voor hun release te zien krijgt, en met uw hoofd in soms wel heerlijke beelden kunt lopen zweven. En kunt ge besprekingen schrijven nog voor veel mensen van de film gehoord hebben.
Every cloud has its silver lining and all that sh-t. Het ware leven.