verhuisd

Op het bureau van de Überchef na ben ik zonet in de grootste ruimte van de organisatie ingetrokken. De grootste ruimte voor één persoon welteverstaan. Het grondplan is vierkant (5m op 5m), met twee deuren, twee vensters en twee rijen TL-buizen, die gescheiden kunnen worden bediend. In de hoek waarlangs de ramen geplaatst zijn, heb ik mijn bureau laten opstellen, en toen ik daarnet verhuisde werden er nog twee planten binnengesleept. Links voor mij treurt nu een Ficus Benjamina, en een eindje verder werd een Schefflera Amate zielig tegen een donkere muur gekwakt.

In die ruimte zaten vroeger de drie mensen die samen ‘Finances‘ uitmaakten (minus hun chef, want die zit ook in een eigen kantoor), en ook zij hebben nu een groter onderkomen gevonden (5m op 8m). Maar ik zit hier voorlopig alleen. En behalve dat er deze week waarschijnlijk nog heel wat mensen hun neus zullen binnensteken om mij en mijn kantoorruimte als op de kermis te kunnen bewonderen, lijkt dit een plaats waar men mensen stilletjes wegstopt om ze nadien zo snel mogelijk te vergeten. Gelukkig krijg ik eind februari het gezelschap van een intern, die hier zes weken het reilen en zeilen van een internationale organisatie komt bestuderen. Die zes weken worden overigens opgesplitst, want de stagiaire is zwanger, de bevalling voorzien ergens begin maart.

Een van de twee deuren blijft voorlopig gesloten. Erachter zit een jongen van IT, en die mensen houden van privacy. Dat mag ik zeggen, want ik ben ook naar IT bevorderd, dus ik weet hoe het daar aan toe gaat. De andere deur opent op de gang, en de ramen kijken uit op het gebouw aan de overkant. In hun ramen kan ik mijn vorige bureel nog weerspiegeld zien, waar mijn collega nu ook alleen zit te werken. Hij blijft op dezelfde dienst, want hij werd niet bevorderd maar is veroordeeld tot verder werken onder dezelfde Chef. En hoewel ik nog maar pas op dit verdiep ben beland, heb ik reeds te horen gekregen dat er weddenschappen worden afgesloten over wie er eerst het bedrijf zal (moeten) verlaten: hij of de Chef. Geheel uit de lucht gegrepen is die weddenschap niet, want mij werd reeds toevertrouwd wiens einde nakend is in deze organisatie. Maar dat houd ik nog even voor mijzelf.