Silvio Soldini brengt met Agata e la tempesta een uitbundige en boeiende film, opgehangen aan twee grote verhaallijnen. Enerzijds is er Agata, de eigenares van een boekenwinkel, die verliefd wordt op een veel jongere man. Telkens wanneer ze hevige emoties voor hem voelt gaan de lichten in haar onmiddellijke nabijheid flikkeren, en doven ze uit. Anderzijds is er het verhaal van Gustavo, haar broer, wiens leven overhoop wordt gehaald wanneer hij wordt gecontacteerd door een man, die beweert dat hij zijn echte broer is, en dat Gustavo bij zijn geboorte werd afgestaan voor adoptie. Wat volgt is een frivole en absurde film, vol onwaarschijnlijke, maar met veel gretigheid voor waar aangenome gebeurtenissen, waarin Gustavo op zoek gaat naar zijn vader, en Agata naar de liefde.
De film bevat een heleboel kleurrijke personnages, elk met hun verhaal, die bijdragen tot het ruim uitgewerkte plot. De film duurt twee uur, maar dat heb ik pas mogen ontdekken toen ik flink na tienen terug buiten stond. Door de wervelende dialogen, de meeslepende muziek en het flamboyante gebruik van decor en kostuums, verveelt deze film geen seconde. Het hoeft dan ook niet te verrassen dat de film was genomineerd voor maar liefst acht ‘Davids‘ (de Italiaanse filmprijzen), en er daarvan ook vijf in de wacht sleepte.
Agata e la tempesta, te zien in Studio Skoop (aan het Sint-Annaplein).
(Deze entry is ook terug te vinden op gent.blogt.)