Zie ook vorige maand:
* te vermijden / ** genietbaar / *** onderhoudend / **** aanrader // ***** onmisbaar
Waarbij de vijf sterren slechts uitzonderlijk worden gegeven; de eigenlijke rating is dus een score van 1 tot 4.
- Killing Floor (Lee Child) *+
Het zal aan mij liggen. Door de manier waarop Jack Reacher in dit boek wordt voorgesteld, kan ik echter niet anders dan hem mij voor te stellen als Lucky Vanous (Chance Bowman in 18 Wheels of Justice). Aaargh. Ik vond dit boek nogal traag, maar ben gerust bereid het volgende maand met nummer twee in de reeks nog eens te proberen. - Het Verticale Strand (Oscar van den Boogaard) **
Het zal wel weer aan mij liggen. Dit boek bracht bij mij echter niks teweeg. Geen inleving, geen sympathie, geen antipathie, geen gevoel, niks. Het begon nochtans uitermate goed, maar naarmate je verder in het boek vordert vervaagt alles, verliest het ritme en gevoel. De (niet onverdeelde) kritiek heeft het over een ambitieus meesterwerk, maar dat is toch een beetje te hoog gegrepen. - The Line of Beauty (Alan Hollinghurst) ****
Zo hebben we het graag. Mooi geconstrueerde zinnen, gepassioneerd en toch vanop de nodige afstand geschreven. Zeer Brits, qua sfeer en context vergelijkbaar met Lucky Jim (Kingsley Amis), The Rachel Papers (Martin Amis) of Wodehouse. Qua stijl sluit ik me met plezier aan bij de gedoodverfde Henry James vergelijking. Go for it. - De hondenkoning (Walter van den Berg) **+
Mooi, al had ik er (nog) meer van verwacht. Overduidelijk een debuut; ik lees eigenlijk liever de kortere dingen die op zijn site te vinden zijn. - The Bourne Identity (Robert Ludlum) ***+
Dat zijn nu eens thrillers die we graag lezen. Het taalgebruik kan voor sommigen misschien een beetje oudbollig overkomen, maar het oerdegelijk vakmanschap druipt eraf. De sequel komt zeker op mijn nachtkastje terecht (om al heel snel voorrang te krijgen op de leeslijst). - De hydrograaf (Allard Schröder) ****
Tijdloos: een tijdloze taal, tijdloze stijl, tijdloos onderwerp. Een absolute blijver, en aanrader! Op anderhalve dag uitgelezen, de bladzijden sloegen als vanzelf om.
waaraan merk je dat de hondenkoning overduidelijk een debuut is?
Omdat er te weinig samenhang is. Het is een beetje een best of van wat er op zijn site te vinden is. Afzonderlijk zijn de stukken absoluut niet slecht, maar het komt niet over als een geheel.
Dat gezegd zijnde (of misschien juist daarom), als er een tweede komt, is de kans (heel) groot dat ik het ook zal lezen…