Zopas een namiddagje doorgebracht op de kantoren van de DIV. Ik had maandag het inschrijvingsbewijs voor de motor ontvangen, en ze hadden hem toch wel niet op 108kW gezet ipv 72?!
Achteraf blijkt dan nog dat het niet eens hun schuld is, maar dat iemand (Triumph?) het verkeerd PVG nummer had genoteerd (L/60.102 ipv L/60.103).
Rond 14u was ik aan de beurt –na meer dan een half uur wachten– waarop Brussel diende gecontacteerd te worden om een afdruk van de microfiche van mijn aanvraag door te faxen. Rond 14u40 was die fax er nog niet, en toen heb ik maar even permissie gevraagd om snel-snel Henri van school te halen, en daarna terug naar Zwijnaarde te keren.
Vooral dat laatste bleek lang niet evident. De eerste keer was ik via de Expo gereden (ik kwam van de Brico op Sint-Denijs); met Henri probeerde ik eerst langs Sneppebrug/Beukenlaan (afgesloten), dan de overkant van Maria Middelares (afgesloten), om vervolgens maar weer helemaal van bij de op- en afritten bij de Brico te moeten vertrekken. Duh.
Een nieuw ‘roze inschrijvingsforumulier’ mee naar huis gekregen (deze keer moest ik nauwelijks wachten), waarop een nieuw vignet van de verzekering moet, en voor 12,50 EUR fiscale zegels. Liever dat, dan 867,00 EUR BIV te moeten betalen voor 108kW ipv de 123,00 EUR voor 72kW.
Dank u.
Een half uur? Prijs u gelukkig. DIV is de hel. Voor bijna iedereen die er al eens geweest is. Als je een nieuwe wagen koopt hebben de meeste mensen het eerst over hun wedervaren bij DIV, dan pas over de wagen zelf 🙂 In Gent toch.
Ik ben er tweemaal geweest in een half jaar tijd. En ik had in beide gevallen geluk dat het mooi weer was. Moest ik niet de hele tijd binnen in dat kot staan.
Ik heb compassie met die mensen die daar werken en ik begrijp echt wel waarom ze zo nors zijn.