De orkestrepetities zijn herbegonnen. Henri speelt van 17 u. 30 tot 21 u. 30, achtereenvolgens in Mini Musica, het blazersorkest, en het voltallige orkest (met de strijkers bij) –in die laatste twee speel ik ook mee. We zijn begonnen met de finale van Beethoven’s vijfde (gelieve in 1/1 te spelen), Fiesta Tropicale, nog eens New World Symphonie (deel 1) en als afsluiter een versie van Auld Lang Syne.
We kunnen weer oefenen.
Dit is de lijst met partituren die we straks zullen doorspelen in het orkest (met de nadruk op dóór):
De moeilijkste stukken zijn Bach (voor de snelheid en de sprongen daarbij), New World Symphony deel 1 (voor de ritmes en de lange pauzes –blijven tellen: 1-2-3-4; 2-2-3-4; 3-2-3-4; … ; 95-2-3-4; en dan het thema: la – la – fa# – mi – la – do# – mi – mi – mi), en de Willem Tell Overture (omdat het zo bekend is, en de partituur natuurlijk meer is dan het populaire stukske Night of the Proms muziek en ge u daardoor heel gemakkelijk vergist). Conquest of Paradise ziet er op papier wel moeilijk uit (ik heb het ook nog nooit gespeeld), maar het is zo traag dat het gemakkelijk wordt (daarnet rap eens geprobeerd). Lord of the Rings is het leutigste om te spelen met de wisselende tempi en wisselende dynamiek (luid/stil).
Het is altijd aangenaam om te zien dat het vooruit gaat. Een maat of drie met wat complexere grepen die plots wél kunnen gespeeld worden bijvoorbeeld. Of een terugkerend ritme dat ge plots door hebt, en waardoor een ganse compositie plots helemaal duidelijk wordt.
Maar ik heb nog ver te gaan. Ik twijfel nog tussen soort rietjes (Hemke of Marca) en de sterkte ervan (2 of 2,5 of 3 –sterker is toonvaster; minder sterk is gemakkelijker in het laag). Oefenen op lange tonen, trage en snelle toonladders, en harmonieken –fantastisch gedoe, die harmonieken (zie ook de uitleg voor flageolet). En in het orkest spelen (daar leert ge enorm veel bij).
Zaterdag 26 februari mogen Henri en ikzelf in het orkest optreden tijdens het spektakel Worst met appelmoes van de V.E.M. (Henri deed vorig jaar ook al mee). We zijn al een tijdje aan het repeteren; elke vrijdag is er gewone orkestrepetitie, maar de laatste paar sessies werd er toch flink meer nadruk gelegd op de stukken voor de voorstelling.
Zondag was er een soortement generale repetitie (in de polyvalente zaal van Henri zijn school). Grote stukken decor stonden er opgesteld, de kinderen van de musicalafdeling waren er, het orkest, en de mensen die alles in goede baan leiden (de regie). We hebben gans het draaiboek doorlopen, met de nodige stops en wijzigingen.
Wij hadden vooral oog voor de dirigent, en zo gebeurde het meermaals dat we bij het einde van een stuk geconfronteerd werden met een scene die zich tijdens ons spelplezier magisch had getransformeerd tot banketzaal, of marktplein of troonzaal. Onderwijl werd er nog wel eens rook geblazen ook. Spannend allemaal, en vooral héél erg leutig. Ik kijk al uit naar de volgende repetitie (er komt zeker nog één generale repetitie, misschien twee), en de voorstelling zelf. Eerst nog wat oefenen op dat stuk uit Lord of the Dance –dat moet nog sneller!