Tag: koppig

causaal

Op het antwoordapparaat klonk, fiks en beklemtoond gesproken:

’t Is de politie. De collega staat beneden en vraagt tot bij hem te komen.

[korte dramatische pauze om op misnoegde toon verder te gaan]

En ge zijt thuis want daarnet was de lijn bezet!

Tsja, dan vraag ik mij toch af waarom de collega niet in de eerste plaats aangebeld heeft aan de voordeur. (Wat hij achteraf wél heeft gedaan.) ’t Is ook wat, met die moderne technologieën van telefoon en walkie-talkie en toestanden.

Toegevoegde complicatie is dat het belsignaal van onze telefoon (niet dat van de voordeur) niet meer werkt. Het ding geeft geen kik meer, en tenzij we constant onze ogen op het LCD schermpje gericht houden voor het geval dat het zou oplichten omdat er iemand belt, belandt iedereen steevast op ons antwoordapparaat dat minstens eenmaal daags wordt beluisterd. We zouden inderdaad eigenlijk beter gewoon een nieuw toestel kopen. (Misschien ga ik tijdens de middagpauze eens in Media Markt rondneuzen.)

Blijft de vraag, wat er in zo’n agent omgaat wanneer hij zijn walkie-talkie neemt, de centrale oproept, en vraagt om de bewoners van het huis voor welke deur hij staat op te bellen, om te verzoeken of ze de voordeur willen opendoen ipv gewoon aan te bellen.

kommaneuker

Lang leve de komma’s. Ze verduidelijken een tekst, brengen ritme, en verhogen de leesbaarheid. Daarnet was ik bezig met de redactie van een tekst, en kwam ik bij een opsomming. Iets zoals: ‘briefpapier, filmrolletjes, fototoestellen, en lenzen’. Ik plaats steevast een komma voor en in een opsomming. Al is niet iedereen het daarmee eens:

In een opsomming dient elk onderdeel evenveel klemtoon te krijgen, vandaar dat we de onderdelen scheiden met een komma. In zo’n opsomming dient en er dan ook enkel op te duiden dat we aan het einde van die opsomming zijn gekomen, en niet om twee onderdelen van die opsomming te verbinden. En wordt –in andere omstandigheden– evenwel voornamelijk als voegwoord gebruikt, om twee delen te combineren tot een geheel.

‘Briefpapier, filmrolletjes, fototoestellen, en lenzen’ leest verschillend dan ‘briefpapier, filmrolletjes, fototoestellen en lenzen’. De laatste groep kan –met een beetje slechte wil– geïnterpreteerd worden als ‘briefpapier, filmrolletjes, en fototoestellen en lenzen’, waarbij ‘fototoestellen en lenzen’ als een geheel wordt beschouwd (bijvoorbeeld in een fototas). Nog duidelijker wordt dit in de zin die op taaldavies.net wordt gebruikt:

Hij maakt schilderijen, sculpturen van gaas en hout en kleifiguren. vs Hij maakt schilderijen, sculpturen van gaas en hout, en kleifiguren.

Dus zie ik niet in –weiger ik in te zien (zo u wilt)– waarom we die zinsconstructie anders zouden moeten benaderen dan ‘ik kocht briefpapier, filmrolletjes, fototoestellen, en lenzen’. Koppig, dat ben ik!