0110

Allemaal schoon en wel, het 0110-initiatief. Maar zonder verdere ‘campagne’ of aandacht hebben die concerten maar weinig of geen nut. Pas op, een concert is altijd mooi meegenomen (zeker als het gratis is), maar of het iets aan de mentaliteit zal veranderen? Muzikanten tegen racisme! Concert voor verdraagzaamheid! Feest van de democratie! Preaching to the converted.

Het wordt tijd om het eens wat grootser te zien, met randinfo, media coverage, allemaal aan hetzelfde zeil trekken, ego’s opzij, en écht gaan voor dat goede doel. En voor het goede doel, voor verdraagzaamheid, en niet tegen extreem-rechts (hoezeer je daar ook tegen mag zijn). Een positieve boodschap uitdragen!

Laat er ons de politiekers buitenhouden. De verkiezingen zijn slechts het doel op korte termijn, maar niet de eindbestemming, mag ik hopen. Verdraagzaamheid, tolerantie, samen-leving! Tijd om het engagement van weleer van onder het stof te halen.

Midlife crisis

“Pfff”, verzuchtte ik zonet bij het avondmaal. “Hoe dichter ik bij die veertig kom, hoe meer ik ervan overtuigd ben dat ik een zware midlife crisis tegemoet ga.”

“Gôh, liefje,” was het gevatte antwoord, “gans uw leven is gewoon al één grote midlife crisis geweest tot nog toe.”

verdwenen

Wel duizend ideeën om hier te posten heb ik (dat komt ervan als ge te lang alleen thuis zit –niet lachen, daar vanachter), en al de ganse avond naar de Beatles zit te luisteren.

Zo’n weblog is allemaal goed en wel, maar eigenlijk schrijft ge dat vooral voor uzelf (of voor uw nakomeling(en) –in de ijdele hoop dat die dat ooit allemaal gaat doornemen). Bepaalde posts wilt ge u herinneren, terwijl ge andere liever zo snel mogelijk van uw indexpagina ziet verdwijnen –en meteen ook uit uw archief, al wilt ge uit een of andere obstinate afkeer van zelfcensuur daar niet aan toegeven.

Maar die posts die ge u wilt herinneren, of die ge gemakkelijk terug wilt kunnen vinden. Bookmarks maken van uw eigen site is net weer iets te ijdel bevonden, dus hoogst waarschijnlijk komt er iets genre ‘info pagina’, maar dan best off. Of een categorie. Of beide. Maar voor een categorie moet ge weer door tig posts gaan dwalen in de editor, en daar hebt ge de goesting niet voor.

Posts die ik me wil herinneren (in willekeurige volgorde):

  • the protecting veil: voor wie mij een klein beetje wil leren kennen
  • jazz bij opatuur: de eerste keer bij Tuur
  • ge zijt allemaal zot: toen ik écht enthousiast was over een optreden
  • Maxwell: ik ben stekezot van dat liedje
  • De Chicago files: toen ik voor het werk (IISI World Congress) naar Chicago mocht. In Business Class want intercontinentaal. En de eerste keer waarin ik heb getracht een verhaalstructuur te brengen (en naar eigen denken in geslaagd ben ook).
  • lightyears behind: waarin ik toch enigte frustraties kwijt moest, zonder ze u te vertellen.
  • borrowed time: waarin ik opbiecht dat ik eigenlijk nooit dertig had mogen worden.

Etc. Ooit. Ooit zal ik dit wel eens aanvullen, en een dergelijke pagina maken. Misschien. Tons ne keer.

gezonde maat

Ongetwijfeld heb ik het hier reeds vermeld: ik kan geen maat houden. En dan heb ik het niet over ritme –al ben ik nu niet meteen de beste danser (onnodig dit te beamen, liefste)– maar over kwantiteit. Dat gaat van drank; over eten; over cd-, boeken-, strips-, en dvdcollecties; over projecten en plannen; over hobbies; tot de manier waarop ik met mensen omga.

Alles of niets.

Hectoliters of geen druppel; vijftien gangen of een Royco Minute Soup; een catalogus; geestdriftige deelname of latente aanwezigheid; bioscoopbezoek, fototoestellen, besprekingen, opzoekwerk, of totale negering; love or hate (al is dat laatste misschien iets overdreven –ik word ook een stukje ouder).

Misschien moet ik ooit dit internet maar eens afzweren.