Auto(af)gekeurd

“Oei. Dat gaat niet dicht hé.” De meneer die mijn auto inspecteerde was niet tevreden.

“Euh, hoebedoeltu?” Vroeg ik wat bedeesd. Ik weet nooit hoe ik mij moet gedragen bij zo’n keuring.

“Ewel, uw motorkap gaat niet dicht. Uwen capot!” Dat laatste sprak hij heel traag uit, alsof ik hem dan beter ging begrijpen.

Maar ik heb helemaal geen problemen met mijn motorkap, dacht ik bedeesd. Een collega kwam ondertussen kijken, en kwam tot dezelfde conclusie. Ze knalden de motorkap herhaaldelijk dicht, maar het ding wou blijkbaar niet dicht. Toen ik ook geen uitleg kon geven, richtten ze verder geen woord meer tot mij. De wagen werd verder geïnspecteerd, en ik mocht gaan betalen.

Met dit als gevolg.

20151006_keuring-003

Ik begreep er niets van.

Thuis zette ik de wagen in de garage, riep de zoon, en samen stelden we vast dat er inderdaad veel speling zat tussen de motorkap en de rest van de auto.

20151006_keuring-001

Toen we de motorkap openden, zagen we dit:

20151006_keuring-002

Een magnetische zaklamp, die ik gisteren op de binnenkant van de motorkap had gehangen, toen ik het allemaal rap eens nagekeken had. Geen van die twee keurders had dat opgemerkt.

Ik zal hem maar stilletjes gewoon opnieuw aanbieden zeker?

Avonturen

Onze wc loopt al een tijdje door. De uwe misschien ook, maar die van ons vertoont de eigenaardigheid van door te lopen ook als we niet doortrekken. Om het milieu te sparen draaiden wij dus al een week (of twee-drie) de wcwatertoevoerkraan open of dicht, naar gelang de nood. Maar kijk, ik moest nog naar de autokeuring, en SBAT in Sint-Denijs ligt vlak bij den Brico, dus ik ging eens binnenspringen. Ik had zelfs de tegenwoordigheid van geest om de flexibel reeds af te koppelen en mee te nemen on zeker te zijn dat die zou passen.

Alles klaar, ik open de poort, stap in de wagen, draai de sleutel in het contact en… niks. Of toch: reutel-reutel-niks. Ik had nog twee dagen om de wagen op tijd bij de autokeuring voor te rijden. Ik heb hem dan maar twee uur aan de druppellader gekoppeld, waarna de wagen de goedheid had om te starten. Het was de eerste keer niet, dat het probleem zich stelde, o.a. in februari en in april had ik hetzelfde voor.

Na twee uur kan ik vertrekken, en ik geraak probleenloos tot aan de keuring, waar ik de auto in de relatief korte wachtrij niet stil. Dat doet de meneer van de keuring wel natuurlijk, voor hij onder de motorkap kijkt. Edoch, wanneer hij de wagen wil verder rijden om op de rol te plaatsen…

Oeps.

Kom, zegt hij, we zullen hem op de rol duwen, en ik zal hem zo wel kunnen starten. De wagen start probleemloos met behulp van de rol, en wordt verder getest. Niet stilleggen als ge gaat betalen, waarschuwt hij nog, want het zou kunnen dat ge anders niet meer weggeraakt. De wagen was gelukkig wel geslaagd voor de keuring, en ondertussen zit er al een nieuwe batterij in.

De wc door Bruno Bollaert De wc door Bruno Bollaert

Thuis heb ik de wc vakkundig onthoofd, en er vervolgens een nieuw reservoir (met nieuwe flexibel) op gemonteerd –mét spaarknop. (Nee, ik ben de loctite draad niet vergeten.)

Goedgekeurd

Het blijft altijd spannend, vind ik, zo’n autokeuring. Vooral als uw wagen al een dagje ouder wordt (hij is van eind 2002, onze Y). Boorddocumenten van het voertuig: check; warme motor: check; motordeksel losmaken: check; alle gordels inklikken: check… euh wacht. Ik krijg verdomme de twee gordels links achteraan niet vast. Even overweeg ik om ze gewoon los in het kliksysteem te steken, maar mijn geluk kennende, worden ze net dan uitvoerig getest. Nadenken, niet panikeren. Eens proberen de twee paren te wisselen, en hopsa: vastgeklikt. Blijkbaar zijn die dingen specifiek zender-ontvangersgewijs gepaard –wat daar het nut van is, beats me, maar er zal wel een logica achter zitten?

De vorige keuring was twee jaar geleden; om problemen te vermijden heb ik hem dit jaar aan een grondig onderhoud onderworpen. De wagen moest toch binnen, gezien om één of andere reden de achterruit gewoon had los gelaten. En dan bedoel ik wel degelijk los: de ruit hing enkel nog met de motor van de ruitenwisser vast aan de wagen. Telkens we een deur of de koffer zelf sloten, scheidde de ruit zich –door de tegendruk– een centimeter of vijf van de carrosserie. En ik heb meteen een kapotte wieldop laten vervangen ook. Dat valt niet echt mee, al die kosten. Maar bon, hij is goedgekeurd tot volgend jaar. Juij!