Categorie: fotografie

Deze foto is van een object uit het Design Museum. Ik weet niet of het bedoeld was als tentoonstellingsobject (er was geen uitleg bij), maar het leek mij heel grappig.

Leica M6TTL, summicron 50mm/f?.?, Kodak T400CN

De digitale M is er. De Epson Rangefinder Digital Camera R-D1 aangekondigd op de PMA was geen vaporware. Ik was al vergeten dat het vandaag de 11e maart was, en dat Epson beloofd had op die datum meer informatie te verstrekken.

* Epson press release
* photographyblog
* dpreview
* digitalcamera.jp (in ’t japansch)
* pc watch (ook in ’t japansch)

Via het Leica forum een aantal vertalingen voor de specs verkregen: 6.1 megapixel APS formaat, Leica M-mount compatibel, 12bit RAW data and JPEG, SD Memory (niks gezien over een mogelijke memory buffer). Beschikbaar vanaf deze zomer.

Maar de prijs: 300.000 Yen (+/- 2.220 EUR). Ik denk dat ik nog maar wat langer de kat uit de boom ga kijken. Pfff.

Op weg naar, en tijdens de nocturne van vorige vrijdag, kon ik het niet laten toch minstens een paar foto’s te nemen. Gisteren eindelijk wat tijd gemaakt om er een aantal in te scannen, en dit is het resultaat.

Korenlei en Graslei: Ghent by Night.

In het Design Museum: stranger than fiction.

Mijn favoriet in het Design Museum: vaas in kooi.

Opposites attract: de bananenzetel en een ijzeren gesternte.

(De tentoonstelling: 100 jaar – 100 mensen – 100 objecten is ondertussen afgelopen. Maar het loont steeds de moeite in het Design Museum binnen te springen.)

Om even voor half tien sta ik aan de deur van Focilux te wachten. De winkel gaat pas open om 9u30, dus de les zal zeker niet vroeger dan dat tijdstip beginnen. Als de deur dan eindelijk van slot wordt gehaald, staan we ondertussen al met een zestal mensen te wachten (vijf vrouwen, één man). De vrouwen verdwijnen onmiddellijk ergens achteraan in de winkel –er zouden er nog een paar volgen, en allemaal gingen ze dezelfde richting uit.

Allemaal vrouwen. Dus volg ik maar gedwee. Eenmaal geïnstalleerd, verschijnt ook de leraar (de enige andere persoon van het mannelijke geslacht), waarna die verbaasd vraagt wat ik in zijn les doe.

In de verwarring die volgt blijkt dat men vergeten was mij te waarschuwen dat de les met een week werd uitgesteld, en dat ik mij nu in de vierde les van de cursus algemene inleiding tot de fotografie bevind.

*zucht*

Volgende week dus.

Hoezo film is dead?
Kodak Celebrates 50 Years of TRI-X en Kodak Introduces New Professional Films.

Over de trix:

“Fifty years ago, TRI-X Film created a class of its own with its speed and unique look. Today, it stands alone,” said Myriam Quinones, Product Manager, Professional Film Capture Products. “Whether a photographer wants to convey power, beauty, intensity or grace all in the absence of colour, TRI-X Film captures it like no other. The look of TRI-X Film is unparalleled, and it is the black-and-white choice of many professional photographers.”

En de twee nieuwe films: Kodak Professional BW400CN Film en (een verbeterde) Kodak Professional Portra 800. De BW400CN gaat de T400CN en de Portra 400BW vervangen (beschikbaar vanaf Q2 2004), en over de Portra 800:

This high-speed film, part of the respected PORTRA colour negative film portfolio, now features finer grain for smooth enlargements and more under-exposure latitude. This high-speed film is great for candid shots in low light or when capturing images with motion. Printing compatibility with the other PORTRA films will be maintained.

(Waarom gebruik ik toch zo vaak Engelse titels?)

Mechanical robustness, manufacturability, and durability. Many years ago, in the salad days, when cameras were sold in camera stores and camera manufacturers had reps and all was right with the world, a friend of mine attended a demonstration by a Leica rep. According to my friend, this man gave a short talk on mechanical robustness, during which he took a short section of barbed wire and rubbed the barb against the outermost element of the lens. Then he took the lens in his hand, crouched, and launched it like a bowling ball across the floor, where it skittered and bounced until it banged into the wall. He walked calmly over, picked up the lens, snapped it into his camera, and said, “Ready to take pictures.”

Mike Johnston over Parameters of Lens Specification and the Properties of Lenses op de Luminous Landscape site.

(Daarmee doelt die mens –zowel de Leica rep. als Mike Johnston– natuurlijk niet dat je je lens als bowling ball moet gaan gebruiken, maar wel dat de Leica lenzen heel duurzaam zijn, en heel lang meegaan. Getuige daarvan de hele resem Leica lenzen die na xx jaren nog steeds meegaan –inclusief mijn zoveelste-hands 90mm summicron f2 lens uit 1959: in perfecte staat– en het feit dat Leica in alle omstandigheden blijft werken, zowel lens als body.)

In deel 1 heeft Mike Johnston het vooral over the limitations in lens design: money; size, weight, and physical lensmount constraints; en mechanical robustness, manufacturability, and durability. De rest van het verhaal volgt over een week of twee – drie.

Mike Johnson is ook de uitgever –én schrijver– van The 37th Frame, een nieuwsbrief die hij op nogal errrm onregelmatige tijdstippen uitbrengt. En vrij van reclame is, zodat hij zich volledig onafhankelijk kan opstellen in de stukken die hij schrijft. De moeite.

Onder het motto put your money where your mouth is heb ik mij zaterdag ingeschreven voor een cursus ‘donkere kamertechnieken’ bij Focilux.

Bij de cursus DoKa wordt naast technische ondersteuning de inhoudelijke begeleiding een van de belangrijkste onderdelen. Op basis van de zelfgemaakte foto’s, het eigen onderzoek en enkele opdrachten, wordt gewerkt aan een verdieping van het eigen werk. Aan de hand van wekelijkse werkbesprekingen wordt de voortgang gestimuleerd. De (zeer ervaren) docent leert u niet alleen de techniek onder de knie te krijgen, maar leert u ook kijken. Hij zal u persoonlijk begeleiden, en bijsturen met professionele commentaar. Zo leert u spelenderwijs hoe u uw meesterwerk kunt afdrukken.

Over dat meesterwerk maak ik me geen illusies, maar het was ook de verscheidenheid die me aansprak in de cursus. Het gaat niet alleen over de doka, maar ook de fotografische basisprincipes worden (nog) eens uitgelegd.

(Bovendien vindt de cursus plaats op zaterdagvoormiddag, telkens van 9u30 tot 12u30, waardoor ik mijn wekelijkse fnac uitgaven 5 weken tot een uiterst minimum ga (moeten) beperken.)

Ik ben benieuwd.

De eerste twee filmpjes van het jaar werden zaterdag ontwikkeld. Er waren slechts een drietal foto’s bij met de nieuwe lens –en ik moet ze duidelijk nog leren kennen. Alle foto’s hieronder werden gemaakt met de M6TTL + 50mm summicron lens @ various apertures & speeds (voor wie van deze technische details houdt –zoals ikzelf).

De foto’s werden niet ingescand, maar gefotografeerd –zoals de vorige keer (maar nu met een iets betere opstelling)– met de G5, en gecorrigeerd op tint in photoshop.

(Vergeet niet te klikken voor het volledige beeld.)

Het (tijdelijke) beeld bovenaan komt van ons bezoekje aan de zoo van Antwerpen. Het grote gebouw, vlak aan de ingang (links bij het binnenkomen).

Een paar penguïns in hun element: lekker koud, en absoluut niet bang van een ontmoeting up close and personal.

Mijn onze zoon. Dennis the menace.

Kriebels?

Klaar voor karnaval op school.

Ik heb het zeker al eerder over de LUG (Leica Users Group) gehad. Aangename mailing list, die bijwijken hilarische threads produceert.

Elke week stuur de LUG administrator een aantal e-mails (3) getiteld Housekeeping naar de lijst. Met daarin o.a. de volgende richtlijnen en regels voor discussie:

The most important rules for the LUG are:
1. Take pictures.
2. Criticize photographs and cameras, not people.
3. Be silent when you think someone needs to be argued with.
4. Take the high road.

Here are the never-changing reminders:
1. Almost nobody ever changes their opinion of another person as a result of a message you send criticizing him. They are more likely to change their opinion of you.
2. If you said it once, and nobody listened, saying it again louder and more forcefully is not going to change anything.
3. Mix Xtol with distilled water, no matter what Mark Rabiner tells you. He must live in a town with magic water. His photographs prove that he doesn’t need distilled water, but ordinary mortals do.

🙂

[Update: Kijk eens hier, the world moves in cycles. Had ik nog maar net gezegd dat ik het al eens over de LUG had gehad, en volgens mijn archief is dat bijna exact 1 jaar geleden (26 feb 2003: LUG).]