Gisteren een D2X in mijn handen gehad (met een AFS 300 f/2.8 eraan –of was het een AF-S VR 300 f/2.8). Ooooooooooh. Meer kan/moet ik daarover niet zeggen. (Wat een toestel, welk een hoeveelheid geld.)
Soit. De vraag in de feedback was zowat dit:
hoe archiveer jij alles? Heb je een oneindig grote harde schijf? Zet je alles op CD’tjes of DVD’tjes? Want zo maar even 3 gig op een avondje is me wel heel veel.
Helaas beschik ik niet over een oneindig grote harde schijf. Er zit er eentje van 40GB in de Powerbook, en daarnaast heb ik twee externe LaCies, ook eentje van 40GB, en eentje van 80GB. Tot voor kort stonden de foto’s gewoon op de HD van de Powerbook, met een backup op de 80GB. Op de externe 40GB stonden (legale) MP3s.
Dinsdag heb ik alles mogen veranderen: de MP3s zijn weg, de foto’s staan nu op de externe 40GB, en op de 80GB maak ik dan nu (dagelijks) backups van de HD van de Powerbook en van die 40GB. Driewerf helaas, ondertussen heb ik ook nog slechts 3,7GB vrij op die externe disk. De volgende kost wordt dus een externe HD van 160GB, de foto’s verhuizen dan naar de 80GB, en de vrijgekomen 40GB kan dan opnieuw dienen als MP3 server.
Backup naar DVD heb ik nog niet geprobeerd (al zit er een DVD writer in de Powerbook), misschien dat ik op die manier eens reserve backups neem.
En wat die 3 gig op een avondje
betreft, dat is hoogst uitzonderlijk. Het is ook niet alle dagen dat je foto’s van zo’n artiesten kan namen, en dan wil je wel min of meer verzekerd zijn dat er toch minstens een paar goede bij zitten. Snelle lenzen, VR en monopods zijn allemaal goed en wel, het blijft low light, en de artiesten blijven slechts zelden stil staan.
Gisteren bijvoorbeeld, tijdens Vaya Con Dios was het niet simpel: we mochten slechts foto’s nemen gedurende de eerste twee liedjes. Tijdens het eerste liedje was er bijna geen licht; het weinige licht kwam bovendien van achter Danny Klein, en scheen zowat recht de lens binnen. Tijdens het tweede liedje kregen we iets meer licht, maar daarna was het ook afgelopen. En de security was verdomd streng. Het was de eerste keer ook tijdens het festival dat we echt door de security werden weggehaald; anders kwam de crew ons beleefd verzoeken het voor bekeken te houden, waarop iedereen beschaafd afdroop. Zo’n zwart dreigende security mensen zorgen meteen voor een heleboel spannning, en tonen ook maar weinig consideratie (‘ge moet uw lens niet wegsteken, maakt maar dat ge weg zijt’). Een collega heeft het ook geweten, want toen hij vanuit het publiek toch nog probeerde een foto te maken, werd zijn lens weggeduwd. Elk heeft zijn job te doen natuurlijk, en gedaan is gedaan. (Incidenten zijn er overigens niet geweest.)
Hopelijk zitten er een paar deftige shots tussen.
