…en dan zijn we toch nog een pannekoek gaan eten
, waren de laatste woorden van het stukje dat ik aan het schrijven was toen mijn computer op het werk crashte. ’t zal voor een andere keer zijn.
(maar henri was toch ferm blij met de traktatie van opa)
ben ik de enige die het gedoe met de space shuttle (alweer) een beetje overdreven vind? het is vanzelfsprekend tragisch voor de mensen die aan boord waren, en al even erg voor de mensen die hun ‘dierbaren’ hebben verloren. maar jongens toch, het is een beroep met risico, en ze werden voor dat risico (en hun kennis) vet betaald. begrijp me niet verkeerd, niet dat ze daardoor meer zouden verdienen te sterven of wat dan ook. but let’s put things in perspective here.
elke dag sterven er …wat? …honderden? …duizenden? in een al minstens even tragisch auto-ongeval, door verstikking, door honger, door agressie, door een hartaanval, van ouderdom, door zelfmoord.
en nu is iedereen weer down voor mensen die ze nooit gekend hebben. terwijl ze in eenzelfde gedachtenstreng hun buurman weer verfoeteren en de mede-automobilist of voetganger naar de maan wensen. ‘klootzak. uit mijne weg!’
puts things in perspective all right.
maar van dat pensioen, vergeet dat maar. nog een keer zo lang leven als ge nu oud zijt, en dan komt ge er nog niet. (en voor ge ’t weet mogen we allemaal werken tot we 70 zijn.) tenzij ge fameus binnen zijt natuurlijk.
vandaag nog geen krant gezien (te vroeg voor de website van ds waarschijnlijk), maar op bbc news staat het wel (european leaders rally behind us):
In a joint statement to various newspapers, the leaders of Britain, Spain, Italy, Portugal, Hungary, Poland, Denmark and the Czech Republic warned that the credibility of the United Nations would be on the line if it failed to ensure that Iraqi leader Saddam Hussein complied with its resolution on disarmament.
en op cnn natuurlijk (eight countries declare solidarity with u.s.):
The attacks of September 11 showed just how far terrorists — the enemies of our common values — are prepared to go to destroy them. Those outrages were an attack on all of us. In standing firm in defense of these principles, the governments and people of the U.S. and Europe have amply demonstrated the strength of their convictions. Today more than ever, the transatlantic bond is a guarantee of our freedom.
(wij gokken op 14 februari, maar het kan evengoed voor vandaag zijn)
in de brief staat o.a.
The real bond between the U.S. and Europe is the values we share: democracy, individual freedom, human rights and the rule of law. These values crossed the Atlantic with those who sailed from Europe to help create the United States of America.
(oh, en sinds wanneer zijn de us een democratie?)
now if you’ll excuse me, i’ll just sit here and be depressed for the remainder of the day.
*zucht*
ik weet nog goed, hoe we, bij het uitbreken van de golf-oorlog, tijdens de lessen van prevenier (historische kritiek) massaal –maar individueel, of in kleine groepjes– naar radiootjes zaten te luisteren om het verloop te volgen. een voordeel van prevenier was dat hij zulke dingen eigenlijk aanmoedigde, en ons herhaaldelijk om de stand van zaken vroeg, om er dan zijn commentaar aan toe te voegen. verder voordeel van prevenier was ook dat het hem niet louter te doen was om zijn opinie te verkondigen, maar dat hij ons alternatieven wou bieden op de mainstream bronnen. altijd alles vanuit zoveel mogelijk standpunten bekijken. (timisoara iemand?)
historische kritiek, quoi.
[update 08:55] ondertussen is ook ds wakker geworden: acht europese leiders steunen bush met brief, en niet alleen dat: louis michel waarschuwt voor isolement belgië.
ik ga daar geen verdere commentaar bij geven. er zijn al warblogs genoeg.
(wat staat er nu weer op die ijzertoren? –hint: het is niet avv-vvk)
de wereld zit verkeerd in mekaar, meneer. indeed. de keren dat ik al niet gedacht heb om gewoon te stoppen en alle tijd in het (familie)leven te steken (onthaasting was de modeterm geloof ik).
dit was overigens een van de redenen waarom ik niet langer zelfstandig ben. dat lijkt raar, want als zelfstandige zat ik voortdurend thuis. zo leek het toch, want als zelfstandige kan je evengoed niet (nooit) thuis zijn. thuis was een fysieke ruimte in ons huis waar ik zowat 85% van mijn tijd doorbracht (wakker of slapend of iets daartussenin. vaak iets daartussenin).
toegegeven, nu sta ik op om 5u30, ben ik weg om 6u (zonder ontbijt) om rond 7 uur op het werk toe te komen. maar ’s avonds vertrek ik rond 16u, en ben ik ts 17u en 18u thuis. echt thuis. eenmaal uit die wagen gestapt ligt het werk (letterlijk) in brussel, en daar blijft het. er gaan nu ganse dagen voorbij zonder dat ik de computer thuis aanzet. want ik wil geen seconde meer missen van mijn ons zoontje.
dromen verklaren alles. niet dat ik me mijn vaak dromen herinner, maar vannacht bijvoorbeeld droomde ik over een levensgroot konijn. of een man verkleed als een konijn. of een vrouw in een konijnevel. (ik wil vooral niet sexistisch overkomen.)
–i can do anything i want. so can you.
want konijnen spreken in dromen. in het engels bovendien. en er waren verdere instructies.
–burn it to the ground.
en ook nog
–wake up. wake up!
maar zoals dat gaat in dromen, viel er net toen een vliegtuigmotor op mijn hoofd. of werd ik effectief wakker. het is ook allemaal niet zo duidelijk, midden in de nacht.
donnie -ik had dit nog maar net gelezen, of ik vond de film in de videotheek toen ik de kutfilm van gisteren terug bracht. ik kijk al uit naar vanavond.
en verder: de offcial site, q & a met de regisseur en een niet te missen fan site
zie ook The U.S. Needs to Open Up to the World
When Europeans make such criticisms, Americans assume we’re envious. “They want what we’ve got,” the thinking goes, “and if they can’t get it, they’re going to stop us from having it.” But does everyone want what America has? Well, we like some of it but could do without the rest: among the highest rates of violent crime, economic inequality, functional illiteracy, incarceration and drug use in the developed world. President Bush recently declared that the U.S. was “the single surviving model of human progress.” Maybe some Americans think this self-evident, but the rest of us see it as a clumsy arrogance born of ignorance.
zes weken dus. geen metalen beugel, wel een soortement voet-en-onderste-helft-van-het-onderbeen harnas dat ‘redelijk’ vlot bewegen moet toelaten. maandag terug naar de dokter (er moeten steunzolen gemaakt worden) en dinsdag waarschijnlijk opnieuw gaan werken.
oudercomitÈ. en er was geen ontsnappen aan. dus de schoonouders gevraagd om te thuiswachten, en gezellig samen gegeten. henri’s reactie op de ‘warme’ avondmaaltijd: en gaat papa dan echt koken, zoals in het weekend?.
kip: oven voorverwarmen op 250, kip een kwartier aan 250 in de oven, een kwartier op 200 en een kwartier op 175.
risotto: op een heel laag vuur twee ajuinen en twee teentjes look in de pan opwarmen tot ze glazig zijn, dan twee paprika’s erbij (in kleine stukjes) –wachten tot ze zacht worden, en ten slotte twee koppen arborio rijst in de pan. en dan geleidelijk aan een liter of wat rundsboullion erbij. vlak voor het opdienen doe je er dan nog muskaatnoot, paprikapoeder, peper, zout, en geraspte kaas bij.
broccoli: stoven met een ajuintje, twee tomaten en wat sojasaus. klaar in 10 minuten.
de vergadering. (het moet nogal een zicht geweest zijn, hoe we daar aankwamen: tessa met krukken, ik op henri’s step.) interessant, maar wel een heleboel clichés (1 voorbeeld moet volstaan: 15 vrouwen, 5 mannen). mede dank zij de champagne (het was de eerste vergadering na nieuwjaar) heb ik me maar wijselijk op de achtergrond gehouden.
zo’n oudercomité is anders best wel leuk, en het moet gezegd dat we een schitterende directeur hebben voor de basisschool. zeer gedreven. zo komt er binnenkort een echt circus op het schoolplein, en zullen alle leerlingen een vaardigheid (naar keuze ?) aangeleerd krijgen. ergens in februari komt er dan een karnavalsfeest, inclusief performance van de kinderen. wegens het aantal leerlingen wordt dit gespreid over twee dagen (vier optredens); enkel de kleuters zullen vier keer optreden (ik ken iemand die die nachten goed gaat slapen).
op de terugweg ben ik natuurlijk gevallen met die step. niks gescheurd, niks gebroken, maar wel flink wat blauwe plekken. ik word oud.
Grrrrrrrrrr.