Categorie: algemeen

Een van de voordelen van hier te werken, is dat de werkvloer rookvrij is. Binnen mag niet worden gerookt.

(Al durven bezoekers dit gebod heel zelden wel eens met de voeten te treden –ook hier geldt: hoe hoger men denkt aan de top te staan, hoe meer toupé men zich aanmeet.)

En het werkt zijn vruchten af. Minstens twee mensen (op de 27, waarvan slechts vier-vijf rokers) zijn, sinds ze hier werken, gestopt met roken. Het zet immers niet aan tot roken wanneer een –toegegeven– beleefd do you mind if I smoke op een collectief yes we do onthaald wordt.

Ik vermijd actief rokers (ik vermijd actief, en niet: ik vermijd actieve rokers, al volgt dat tweede uit het eerste). Thuis komt geen rook binnen; rookvrije restaurants zijn een must, en casting the evil eye (zoals michel en zijn broer wel durven) lijkt wonderwel te lukken.

En nu hoor ik gisteren op wat VT4 het nieuws noemt, dat er een wet in de maak is die de verkoop van rookwaren aan < 18-jarigen wil verbieden. En dat kan ik alleen maar toejuichen.

(Kom mij niet af met discriminatie of beknotting van de jeugd; ze mogen evenmin alcohol kopen. Bovendien zullen de echte tienerrookidioten wel gauw middelen vinden om toch aan hun verslaving in te kunnen geven. Don’t we all.)

(Ik heb hiervoor nog ergens een geschikt citaat van Michel Tournier over jeugd en revolte; ik zal het vanavond eens opzoeken.)

Tessa had gelijk. Marc is de mol. Ze had tijdens een aflevering ergens in een boom AXA gekerfd zien staan, en had dat geïnterpreteerd als een teken.

En ik bleef twijfelen tussen Sandra en Stijn. Stijn door zijn zweem van je m’n foutisme, en Sandra omdat ze zo erg haar best deed.

Maar goed. Tessa had dus gelijk.

Hier komt de rups,
padie, padardaf,
veeg je pootjes af.

Hier komt de rups
padie pardaf,
En ze valt van ’t stokje af.

De rups is dood,
de rups is dood
wie zal haar weer doen leven,
’t is de grote tovenaar
van spierus sparus zeven.

“Maar die tovenaar heet niet spierus sparus zeven, dat zegt hij gewoon hé, om die rups weer levend te maken.”

The joy of children.

(Een beetje jaloers. Tessa haar Tungsten heeft een voice memo functie, en dat liedje was het eerste wat erop kwam. “En als ik nu gedaan heb met dat te zingen, moet ik dan gewoon op dat schermpje tikken met die stylo?”)

Begin van de jaren ’90 was dat boekje populair. Allez, toch in Germaans-filologische kringen. Jan Kuitenbrouwer, Turbotaal.

“Krijg ik nu mijn manda’s?”, vraagt Henri nadat hij een grote schotel griet heeft verorberd. (Inclusief gebakken patatjes, minitomaatjes en mange-touts.)

Henri heeft het verder ook over bana’s, en verzoekt regelmatig of hij ‘henri’, ‘mama’ en ‘papa’ op de computer mag teksten. Gefundenes fressen voor een linguïst. (Ik ben overigens nog lijdend voorwerp geweest van een Chomskiaans onderzoek naar taalontwikkeling bij kinderen. Door nonkel Freddy, daarna Doctor in de Nederlandse Taalkunde.)

Sorry. Flauwe titel, maar wel een schitterend programma (Alida Neslo, Herman Van Molle, Jessie De Caluwe). Edoch, dit doet hier niets terzake.

On to Cartoon Network en Turner Classic Movies. Twee nieuwe zenders, maar dan wel twee zoals TV2 (Ketnet en Canvas). Wreed gemakkelijk voor Henri zijn TV-moment. Ketnet niet goed? Dan een cartoon (bovendien vaak in het Nederlands, tot een zeker tijdstip). En daarna TCM (waar ik echter nog niet veel naar gekeken heb (enkel gezapt), omdat ik geen TVGids had.

Op eurotv staan ze niet vermeld, evenmin op advalvas. Cartoon Network heeft een goede site, met een degelijke tv-gids (al is de Belgische site onbestaande).
Met TCM ligt dat iets anders. De site is decidedly Amerikaans, en een beetje te chaotisch naar mijn smaak. Gelukkis is er tvsite.be, met listings voor zowel CN als TCM.

Morgen (vrijdag) tonen ze bvb The Haunting, Poltergeist, The Hunger, The fearless Vampire Killers (niet te missen), Village of the Damned (boek van John Wyndham) (een welgevulde nacht). En zaterdag The Time Machine (de versie van 1960), 2001: A Space Odyssey en Brainstorm (met Christopher Walken en Nathalie Wood!).

Het leuke aan zo’n krokusvakantie is dat er veel minder volk ‘op de baan’ is. Wat meteen de dagelijkse rit naar en van Brussel bijna ontspannend maakt.

Maandag had ik vakantie genomen, kwestie van ook een beetje van Henri te kunnen genieten, en we hadden besloten naar Nausicaa te gaan. Nausicaa is een errm… aquarium-zoo, in Boulogne. Zo’n 200 km van Gent.

Het stukje van Boulogne dat wij hebben gezien (inclusief het Nausicaa complex) lag er maar een beetje triestig bij. Het zag er een beetje uit als een badplaats uit de jaren 40-50 (dat ik alleen ken uit films), minus de gezapige locals, minus de mobilettes. To top it off, is dat Nausicaa complex absoluut lelijk. Een beetje zoals het Zuid complex in Gent.

Het aquarium is OK, misschien niet onmiddellijk de moeite om 200 km voor te rijden (zeker niet om 30 EUR toegang te betalen). Zeer de moeite waren de californische zeeleeuwen, de requins léopard, maar die hebben ze precies in Luik ook (misschien voor een volgende trip), en de roggen.

(Ik spreek hier vooral vanuit Henri-perspectief met zijn short attention span, ‘Oh kijk daar! En DAAR! En die vis!’ De 3D film was absoluut niet aan hem besteed.)

De roggen zitten in een laag bassin, en je wordt uitgenodigd om ze te strelen. Die beestjes zijn dat absoluut gewoon, en komen zelf hun ‘kop’ boven water steken, zodat je hun buik kan kriebelen.

(Hun buik is zeer zacht, een beetje zoals een kabeljouwfilet, en hun rug voelde beenhard aan.)

Het beste ‘aquarium’ dat ik tot nog toe heb gezien (en dat zijn er nog maar een vier-vijftal), was in New Orleans. Op zijn Amerikaans, zeer bescheiden genaamd het Audubon Aquarium of Americas, met een IMAX theatre erbij. Henri was er toen ook (terwijl mamma op congres zat), maar veel zal hij er zich niet van herinneren (6 weken oud in 1999).

(Ik heb hier nog ergens foto’s van op de computer thuis staan –ik zal vanavond eens zien of ik er een paar on-line kan plaatsen.)

Dat is zeer goed mogelijk. Mijn moeder gaat daar namelijk een paar keer in de week, aangezien ze vlakbij woont. En ze keert er tevreden terug (of was dat voor een andere keten?).

Onlangs (een maand of twee geleden?) heeft mijn moeder ook jou gezien; hoewel ze niet honderd procent zeker was of jij het wel was, wist ze te vertellen: ‘Hij ziet er nog altijd hetzelfde uit. Lange jas, lang haar, en hij werd bijna overreden aan Sint-Jacobs terwijl hij op zijn laptop aan het tikken was.’

Dat moet kloppen, niet?

Het is vreselijk gevaarlijk dat de tram altijd voorrang heeft; totaal onverantwoord. Al is het absoluut verkeerd dat je je daarom op de trambestuurder zou afreageren natuurlijk.

(Toen mijn meter haar wagen even verliet om haar garagepoort te openen en binnen te kunnen rijden, is de tram er kloef tegen gereden. De trambestuurder had ‘het niet gezien’ maar werd achteraf niettemin in het ongelijk gesteld.)

(Bij ons in de straat waren er ook al twee ongevallen met dodelijke afloop in de strijd tram vs. voetganger-op-de-gele-strepen. Een jaar of twee geleden is er een spectatculaire reconstructie geweest, waarvoor de straat bijna geheel werd afgesloten.)

Volgende week is het krokusvakantie (=geen school). Gevolg: Tessa heeft de ganse week vakantie genomen om op Henri te passen (en de week is al grotendeels gepland). In de Paasvakantie zal het mijn beurt zijn (toch 1 week waarschijnlijk), maar ter voorbereiding heb ik alvast deze maandag vrijaf. En als alles verloopt zoals gepland, gaan we die dag visjes kijken (en fotootjes trekken –dat doet er mij aan denken dat ik dringend een filmscanner moet kopen).

Een mens leeft toch al gauw op automatische piloot. Daarnet begeef ik mij naar de toiletten (ik weet het, ik weet het, too much information, maar toch, iedereen doet het hoor); en daarvoor ga ik steeds door dezelfde routine. Deur open, licht aan, maar niet onmiddellijk binnengaan, want aan de deur bevestigd is zo’n geursproeitoestel dat, als je niet eventjes (10 sec) wacht, een wolk wc-verfrisser over je heen spuit. How’s that for user interface.

Eenmaal je ding gedaan, ga je buiten, doe je het licht uit, en sluit je de deur, zodat het geurmechanisme geactiveerd wordt.

De deur stond deze keer echter een beetje open, het licht was reeds aan. Ik kon dus veilig binnengaan, zonder geurvrees. Volledig uit mijn routine gehaald, kom ik echter binnen, sluit de deur, en doe het licht uit.