Auteur: bruno

Man Up (2015)

A single woman who’s mistaken for a stranger’s blind date, leads to her finding the perfect boyfriend.

Regisseur: Ben Palmer
Schrijver: Tess Morris
Met: Lake Bell, Simon Pegg, Olivia Williams
IMDB

Zowel voor regisseur Ben Palmer als voor scenariste Tess Morris is Man Up eigenlijk het langspeeldebuut. Afgaande op IMDB heeft Morris nog het minste ervaring, al moet meteen gezegd dat het verhaal –in alle voorspelbaarheid– vakkundig in elkaar zit. Palmer heeft al een hele waslijst televisieseries achter de kiezen, één film-van-de-serie (The Inbetweeners), en een TV-film waar u nog nooit van had gehoord (Bad Sugar).

Wie u wel kent, dat is Simon Pegg, de hilarische Engelsman die al een langere carrière achter de kiezen heeft, dan u ooit kon vermoeden. Hij speelde mee in Michael Winterbottoms fantastische 24 Hour Party People (over de muziek scene in Manchester in de jaren 70), en brak helemaal door met de bijzonder grappige horrorkomedie Shaun of the Dead (lang voor zombies een revival kregen). Al is de kans groot dat u Pegg voor de eerste keer hebt ontmoet in een recente Mission: Impossible (waar hij vanaf deel drie de rol van de onhandige IMF technicus Benji Dunn speelt) of in de reboot van Star Trek (waar hij Scotty speelt). Er zitten nog een heleboel interessante films tussen, al zijn ze zeker niet allemaal de moeite van het bekijken waard. Maar Shaun of the Dead dus absoluut wel!

[youtube https://www.youtube.com/watch?v=4QgPlqoxu4M&w=560&h=315]

Lake Bell speelt het onhandige ‘lelijke’ eendje (voornamelijk door een overdadige hoeveelheid lippenstift aan haar mond te smeren), dat voor de rest niet alleen intelligent, maar ook heel ad rem blijkt te zijn in de moeilijkste situaties.

Nancy (Lake Bell) en Jack (Simon Pegg) ontmoeten elkaar, en voor de rest gebeurt er exact wat u hierboven in de synopsis leest –doorspekt met de nodige humoristische situaties, een vleugje romantiek en een steeds groeiende liefde. Een romcom zoals u er al zoveel kent.

We Are Still Here (2015)

In the cold, wintery fields of New England, a lonely old house wakes up every thirty years – and demands a sacrifice.

Regisseur: Ted Geoghegan
Schrijvers: Ted Geoghegan, Richard Griffin
Met: Barbara Crampton, Andrew Sensenig, Lisa Marie
IMDB

Laten we met de deur in huis vallen: het grootste probleem met We Are Still Here is dat het focus mist. De film schept razend hoge verwachtingen van bij de openingsbeelden, maar die worden helaas niet ingelost in de loop van het verhaal.

De openingsbeelden zijn sereen, de informatie is schaars. We leren, deels door de karige informatie in de film zelfs, (groten)deels door de informatie uit de blurb, dat Anne en Paul Sacchetti van de stad naar een rurale (lees: afgelegen) woning in New England zijn verhuisd. Hun zoon is omgekomen in een auto-ongeval, en ze hopen door de verhuis de tragedie te kunnen verwerken. Al gauw lijkt het huis geheimen te herbergen, die verergeren wanneer hun vrienden May en Jacob, een bezoekje brengen.

[youtube https://www.youtube.com/watch?v=FDJbCMvv9IU&w=560&h=315]

De film begint wondermooi, zacht, voorzien van het nodige mysterie, en met een paar bevreemdende en beangstigende gebeurtenissen, die in de rest van de film ook een gezicht krijgen. In het tweede deel laat de regisseur plots alle remmen los, en ontaard het zp sterke serene gebeuren, in een bijna parodie op zichzelf. Dat werkte destijds voor Evil Dead, maar dat werkt niet langer in 2015, en zeker niet in deze film, die zo sterk was begonnen. Bijzonder jammer.

De film wordt wel mooi afgewerkt, op voorwaarde dat u aan het bloederig slapstick moment voorbij gaat. We Are Still Here is geen vernieuwende film, zit wél boordevol potentieel, en zorgt er alvast voor dat we uitkijken naar het volgende werk van regisseur Ted Geoghegan. Puik werk ook van de acteurs –Barbara Crampton kan u mogelijks nog kennen van haar rol in o.a. Re-Animator.

Hidden (2015)

A family takes refuge in a fallout shelter to avoid a dangerous outbreak.

Regisseur: The Duffer Brothers (Matt & Ross Duffer)
Schrijvers: The Duffer Brothers (Matt & Ross Duffer)
Met: Alexander Skarsgård, Andrea Riseborough, Emily Alyn Lind
IMDB

Hidden is het langspeelfilmdebuut van de Duffer Brothers (tweelingsbroers, overigens), en als debuut is het een mooie aanzet. De film gaat verhaaltechnisch echter de mist in.

[youtube https://www.youtube.com/watch?v=e5HvOjois-E&w=560&h=315]

Ray (Alexander Skarsgård) verbergt samen met Claire (Andrea Riseborough) en Zoe –ZoZo– (Emily Alyn Lind) in een schoolbunker, voor de Breathers, tot op het einde van de film ongedefinieerde wezens, waarvan enkel wordt verondersteld dat ze hen kwaad willen berokkenen. (Het zullen wel zombies zijn.)

Gaandeweg worden er een paar flashbacks getoond, die de kijker uitleggen wat er is gebeurd. De dreiging is voor de rest voortdurend latent, in een spanning die kunstmatig hoog wordt gehouden.

De ruggengraat van de film is de onwetendheid van de kijker. Het is meteen ook de grote zwakte. Het ganse verhaal berust op dit ongewisse, waarbij de ontknoping bijna als een deus ex machina op de kijker wordt gedropt. Tegen die tijd is de kijker al lang de spanning kwijt. Hoe interessant dat einde ook wordt afgewerkt (met helaas een aanzet tot een sequel), het verhaal is reeds lang voordien als een pudding in elkaar gezakt. Wie ietwat met het genre vertrouwd is, heeft immers al lang door hoe de vork in de steel zit, en de paar actiescènes kunnen de film niet meer redden.

Bijzonder jammer is dat, want met het verhaal zit het eigenlijk wel goed (ik vermoed dat de Duffer Brothers zich een beetje hebben laten inspireren door Let The Right One In/Let Me In), maar helaas niet zo met de afwerking. Ook de acteerprestaties zijn meer dan behoorlijk en voorzien de film van geloofwaardigheid. Skarsgård is naar verluidt aanzienlijk wat kilo’s kwijtgespeeld voor de rol (al was dat niet echt nodig), speelt overtuigend, maar vergeten we vooral ook niet de understated prestaties van Andrea Riseborough en de niet evidente rol voor de jonge Emily Alyn Lind.

De film is degelijk, maar het begin (eigenlijk tot ver over de helft) is voornamelijk saai en artificieel.

Eden (2014)

When a US soccer team gets stranded on a deserted island after a plane crash they must face difficult choices to survive. Modern day Lord of the Flies.

Regisseur: Shyam Madiraju
Schrijvers: Mark Mavrothalasitis, Nate Parker
Met: Jessica Lowndes, James Remar, Sung Kang
IMDB

Ze hebben Expeditie Robinson verfilmd! En de afvallers gaan dood en al.

[youtube https://www.youtube.com/watch?v=NPIQQNvXQfI&w=560&h=315]

Eden is een niet totaal onverdienstelijk debuut van Shyam Madiraju, die al meteen op twitter ontkent dat zijn een film een film is: “As long as the men are muscled and the women scantily clad, it’s not a film.” Welja, in Eden zijn de mannen fors gespierd (het gaat om een Amerikaans voetbalteam) en de vrouwen karig gekleed.

Welwillend als we zijn willen we nog omschrijven dat Madiraju inderdaad wel wat mosterd bij Lord of the Flies gehaald heeft, maar laat ons Eden vooral niet met het boek van Golding of met één van de verfilmingen vergelijken. Eden is een hoogdravend verhaaltje –op het moralistische af– dat op zijn best voor een scherp afgemeten anderhalf uur onderhoud zorgt, maar verder mag vergeten worden in een donkere archiefkast.

Insidious: Chapter 3 (2015)

A prequel set before the haunting of the Lambert family that reveals how gifted psychic Elise Rainier reluctantly agrees to use her ability to contact the dead in order to help a teenage girl who has been targeted by a dangerous supernatural entity.

Regisseur: Leigh Whannell
Schrijvers: Leigh Whannell
Met: Dermot Mulroney, Stefanie Scott, Angus Sampson
IMDB

Voor deel drie verhuist James Wan van de regisseurs- naar de producersstoel, en ze scenarist Leigh Whannell (die ook nog eens Specs speelt in de films) de regisseurspet op.

[youtube https://www.youtube.com/watch?v=3HxEXnVSr1w&w=560&h=315]

Het verhaal lijkt op het eerste gezicht niet zoveel te maken te hebben met de eerdere afleveringen –op het ghost thema na dan– tot tijdens deze film duidelijk wordt dat niet de Lambert familie de focus is van het verhaal, maar wel medium Elise Rainier (Lin Shaye).

Rainier gaat een andere familie helpen –de film situeert zich tussen de eerste en de tweede film in– waarbij steeds meer elementen van de vreemde zwarte weduwe, die Rainier voorhoudt haar te zullen doden. Die zwarte weduwe is een geest, jawel.

Steeds meer puzzelstukjes lijken op hun plaats te vallen, en het wordt met deze film ook duidelijk dat er nog heel wat verhaalpotentieel is voor nog een paar films. Als het niveau van de films niet naar beneden gaat, dan mag het van ons nog wel even blijven duren.

Insidious: Chapter 2 (2013)

The haunted Lambert family seeks to uncover the mysterious childhood secret that has left them dangerously connected to the spirit world.

Regisseur: James Wan
Schijvers: Leigh Whannell, James Wan
Met: Patrick Wilson, Rose Byrne, Barbara Hershey
IMDB

En hier is dan deel twee. Als u het eerste deel hebt bekeken als prelude op deze film, dan wordt uw geduld beloond. De structuur van beide films gecombineerd en de plotontwikkeling die over delen 1 en 2 worden uitgesmeerd, maar van dit vervolg één van de weinige bijzonder geslaagde sequels. Ik kan er niet te veel op in gaan, zonder het voor u te verbrodden, maar ik heb dit deel nu al twee keer gezien, en het bleef mooi om het verhaal aan het werk te zien.

[youtube https://www.youtube.com/watch?v=fBbi4NeebAk&w=560&h=315]

Toch nog even kudos voor de acteurs die ik in deel 1 niet heb vermeld: Rose Byrne als Renai Lambert, Ty Simpkins als Dalton Lambert (zoon van Josh –gespeeld door Patrick Wilson– en Renai) en Lin Shaye als Elise Rainier.

Insidious (2010)

A family looks to prevent evil spirits from trapping their comatose child in a realm called The Further.

Regisseur: James Wan
Schrijver: Leigh Whannell
Met: Patrick Wilson, Rose Byrne, Ty Simpkins
IMDB

Name dropping, here we go.

Het scenario voor Insidious komt van Leigh Whannell, de man die de Saw franchise op de wereld losliet. Naast Saw is Insidious zijn grootste verdienste als schrijver, wat de man er echter niet van heeft weerhouden om ook als acteur in allerlei films mee te spelen. Ook in zijn eigen creaties doet hij, zowel in Saw als in Insidious, waar hij de –nogal droge– rol van Specs voor zich neemt.

James Wan doet een beetje hetzelfde: hij schreef mee aan zowel Saw als Insidious, maar is daarnaast vooral een regisseur (en producer). Naast de twee eerder vermelde franchises, is hij ook de regisseur voor The Conjuring (deel twee komt dra op u af).

Patrick Wilson is voornamelijk acteur, en speelt in een verscheidenheid aan rollen, van het verrassende Hard Candy, het mainstream Lakeview Terrace (waarin hij het opneemt tegen de buurtteisterende Samuel L. Jackson), Watchmen, het hilarische Let’s Kill Ward’s Wife, in de serie Fargo, maar helaas ook Zipper. Voor James Wan draait hij mee in The Conjuring (1 én 2) en Insidious (1 én 2).

[youtube https://www.youtube.com/watch?v=zuZnRUcoWos&w=560&h=315]

Insidious is op zijn best als u hem bekijkt als intro op deel 2. Er worden heel wat plotlijnen uitgezet, maar niet volledig, of slechts halfslachtig uitgewerkt, al zetten de acteurs een geloofwaardige prestatie neer. Insidious zit vol invloeden van een heleboel andere films uit het genre, niet in het minst van Poltergeist (het origineel, niet de slappe remake).

Er komt weinig bloed voor in deze film –het is absoluut geen slasher– maar de makers zijn erin geslaagd om spanning op te wekken door de doorgedreven angst voor wat er zou kunnen komen. Insidious is een ghost story, en dat blijken toch nog steeds de meest beangstigende verhalen te zijn.

Air (2015)

In the near future, breathable air is nonexistent and two engineers (Norman Reedus and Djimon Hounsou) tasked with guarding the last hope for mankind struggle to preserve their own lives while administering to their vital task at hand.

Regisseur: Christian Cantamessa
Met: Norman Reedus, Djimon Hounsou, Sandrine Holt
IMDB

Het is lang geleden dat ik nog eens zo’n saaie film heb gezien. Nog goed dat ik de avond voordien goed had geslapen.

[youtube https://www.youtube.com/watch?v=iZiS384UQ8s&w=560&h=315]

Air is een opeenstapeling van de meest statische saaiheid denkbaar, waarin een behoorlijk aantal kansen zijn blijven liggen.

Geeuw.

Cop Car (2015)

A small town sheriff sets out to find the two kids who have taken his car on a joy ride.

Regisseur: Jon Watts
Met: Kevin Bacon, James Freedson-Jackson, Hays Wellford
IMDB

Cop Car is een jeugdfilm –tenminste als u even naast het beetje bloederigheid kijkt, dat in de film voorkomt. De plot is weinig boeiend –twee kinderen stelen de auto van een sherif– en behoorlijk vaag in de aankleding. Met die auto is immers iets aan de hand, en Sherif Kretzer (Kevin Bacon) zal er alles aan doen om de wagen opnieuw in zijn bezit te krijgen.

[youtube https://www.youtube.com/watch?v=p0abWuHBJRg&w=560&h=315]

We zien Kretzer een paar bedenkelijke handelingen uitvoeren, maar we worden desondanks toch gestuurd naar sympathie voor de man –hey, het is Kevin Bacon! Afhankelijk van uw leeftijd is Bacon in uw geheugen gegrift als Ren uit Footloose die het opneemt tegen de puriteinse goedgemeente van een klein stadje dat onder leiding staat van Rev. Shaw Moore (John Lithgow), als Ray Duquette uit Wild Things, die een verkrachtingszaak moet onderzoeken (met ontboezemingen van Neve Campbell en Denise Richards), als Sean Devine uit Mystic River of natuurlijk als Ryan Hardy uit de losgeslagen serie The Following. Bacon heeft 80 acteercredits op zijn naam staan bij IMDB, maar ik vermoed dat deze film er niet meteen één is die de kijker zal bijblijven.

Het is mij een raadsel waar de goede ratings bij Rotten Tomatoes vandaan komen, want deze film blinkt niet meteen uit in originaliteit of inhoud.