Het is goed om u kritisch op te stellen tegen berichtgeving. Twee, bij voorkeur zelfs drie, onafhankelijke bronnen brengen u dichter bij de waarheid. Ga er evenwel nooit van uit dat u op een conventionele manier –via de traditionele media bijvoorbeeld– tot de waarheid zult komen.
Bloggers zijn geen journalisten. Ga er niet van uit dat een blogger objectiviteit nastreeft. Indachte bovenstaande paragraaf: ga er niet zomaar van uit dat een ‘echte’ journalist objectief is.
Ook Het Project is in eerste instantie een weblog, en niemand van de medewerkers hoeft ermee in te zitten, laat staan zich te schamen, voor zijn of haar subjectiviteit. Gentblogt is drie jaar geleden begonnen als weblog door een aantal mensen die gepassioneerd zijn door Gent. Passie veegt per definitie de vloer aan met objectiviteit, en ik zie niet in wat daar problematisch of verkeerd aan zou zijn. Noch Gentblogt als geheel, noch elk lid van redactie als individu, claimt objectiviteit.
Meer zelfs, Gentblogt haalt zijn kracht uit de passie van de medewerkers en de manier waarop ze hun onderwerp op een persoonlijke manier benaderen. Net daar bevindt zich een groot verschil met de traditionele media die, gebonden door allerlei criteria –zoals die vermeende objectiviteit en de noodzaak aan reclame-inkomsten– zich op allerlei manieren kunnen beknot voelen.
Gentblogt is totaal onafhankelijk. Dat betekent dat de medewerkers aan niemand, die aan de redactie vreemd is (en dan nog), rekenschap hoeven af te leggen over de stukken die zij willen gepubliceerd zien. De medewerkers zijn onbezoldigd, waardoor we meteen ook kunnen voorbij gaan aan de nood tot inkomsten (geen reclame of subsidies) en de afhankelijkheid daarvan. De redactie streeft een zekere vorm van feitelijkheid na, maar kleurt de interpretatie van die feiten geheel in naar eigen goeddunken.
En daar is nog nooit een geheim van gemaakt.
Pas maar op, na de haarkappers, cafébazen, kruideniers en kebabverkopers die tot hun grote frustratie nog niet op Gentblogt besproken zijn geweest laat nu ook (een deel ) van de “academische wereld” zijn protest horen. De intellectuelen treden nu ook op de voorgrond en schuwen daarbij niet om argumenten van het peplum te gebruiken om ze kracht bij te zetten (Totdaar het vermeende niveau van de intello’s. Liet prof. Torfs via een column ons onlangs niet weten dat zelfs de algemene kennis onder academici dramatisch aan het dalen is? Maar dit terzijde..) In ieder geval: argumenten zoals: “vriendjespolitiek, omkoperij, bazenpoeperij, subjectief, enz…” lijken me eerder argumenten die je aan een zattemanstoog kan aanhoren. Een bedenkelijke evolutie.
Waar ik me verder -en juist daardoor, geen reet zou van aantrekken, by the way.
ik ben zwaar fan van Gentblogt. Als je zegt “De medewerkers zijn onbezoldigd, waardoor we meteen ook kunnen voorbij gaan aan de nood tot inkomsten (geen reclame of subsidies) en de afhankelijkheid daarvan.”, dan klopt dat helemaal, maar ik vraag me toch af of medewerkers niet sneller geneigd zullen zijn negatieve kritiek te verdoezelen als ze bijvoorbeeld met een perskaart naar een event zijn geweest en daar ook nog bijvoorbeeld een gratis drankje en hapje kregen. Begrijp me niet verkeerd: dit is geen kritiek, maar ervaring leert me dat dat nu eenmaal des mensen is.
Er is toch niets zo leuk als met een big smile een hele avond de vip uit te hangen om dan de volgende dag een vernietigend artikel te schrijven??
Of is dat mijn slecht karakter? Nu, ’t is zo dat Gentblogt zowiezo niet zoekt naar de negatieve artikels maar liever de opbouwende nieuwtjes vertelt.
En als ik voor mijzelf spreek, als ik iets positief schrijf kan ik het meestal niet laten om dat te laten volgen door een sneer.
Ik vind de passie en de subjectiviteit van Gentblogt juist fantastisch. Ik laat me graag leiden door de mening van anderen als ik weet dat die uit passie voortkomt.