Cd’s 201011

Bereiken we nog de kaap van 300 nieuwe albums voor 2010 ten einde is? Als ik erin slaag ze allemaal op te lijsten, kan ik alvast bevestigend antwoorden. Ik heb hier nog drie stapels van zo’n tien cd’s elk liggen, dus kwantiteit is het probleem niet. (Tijd daarentegen…)

We beginnen weer properkens: werden vorige maand gewetenloos van de harddisk verwijderd:

• Catching a Tiger / Lissie / 2010
  Niet dat het slecht is, maar er zijn er dertien in een dozijn, van die platen.
• Septentrion / Alain Caron / 2010
  Een ongetwijfeld virtuoos basgitarist, die weinig geïnspireerde maar heel makkelijk verteerbare fusion uit de jaren 70-80 (na)maakt. Als dat uw ding is, niet twijfelen: kopen.
• 1983 / Sophie Hunger / 2010
  Ik heb er wel drie keer naar geluisterd, naar die plaat, maar ze kan mij niet bekoren. Overgehyped.
• Love Songs / Anne Sofie Von Otter & Brad Mehldau / 2010
  Pft. Ik heb het bijna de ganse cd uitgehouden, wat zeg ik, de ganse twee cd’s, maar toen Von Otter aan Blackbird van The Beatles begon, was het genoeg geweest. Waste of talent, voor zowel Von Otter als Mehldau. “Gelijk een tang op een varken”, luidt het dan.
• Dust Lane / Yann Tiersen / 2010
  Een beetje nostalgisch, maar de jaren 80 en 90 zijn wel degelijk voorbij.

[youtube https://www.youtube.com/watch?v=l7q9Ykns5_M&fs=1&hl=en_US&rel=0&hd=1]

266. Israeli Song / Eli Degibri / 2010 / ***(*)
     Zeer standaard jazz, al zou het geheel verkeerd zijn om die als mainstream commercieel te omschrijven. Hoge kwaliteit, boeiende interpretaties en voldoende eigen werk door een hoogstaand kwartet –met Brad Mehldau aan de piano.
267. January / Marcin Wasilewski / 2008 / ***(*)
     Google zegt mij dat hij bij Anderlecht speelt, maar dat klopt niet, hij speelde eerst piano bij Tomasz Stanko en heeft ondertussen zijn eigen trio. Homonymie, het is wat. Om in de gaten te houden.
268. Turbulence / Michel Portal / 2010 / ***
     Stond in de recente Jazz Magazine nog als één van de vijf disques essentiels van de man, en wie zijn wij om Jazz Magazine tegen te spreken? (Alleen maar als het in ons kraam past.)
269. Lonely Avenue / Ben Folds & Nick Hornby / 2010 / **
     Op zijn best doet dit album denken aan de muziek van Paul McCartney kort na zijn post-Beatles periode. De muziek is tegelijkertijd wild en dun, beschaafd en wild, gelijk een stuk onbehouwen dat eigenlijk wel weet tot hoever hij mag gaan en er moeiteloos in slaagt zijn beste manieren te houden. Ik ben halvlings wel geneigd om hem in luxe-uitvoering op lp in huis te halen (omdat daarbij vier kortverhalen van Nick Hornby zouden zitten). Het is in elk geval een concept-album dat actief moet beluisterd worden, en muzikaal niet altijd overloopt van de genialiteit. Laat er mij nog wat over denken.
270. Signs & Signatures / Brussels Jazz Orchestra / 2010 / ***
     BJO laat zich van zijn (haar?) meest zachtaardige kant zien, dank zij de gerearrangeerde werken van Bert Joris. De pers is unaniem lovend over de nieuwe weg die Belgiës grootste jazzorkest is ingeslagen, en ook in het buitenland waren ze onder de indruk. Een cd om in uw collectie te plaatsen (en naar te luisteren).
271. De Beren Gieren / De Beren Gieren / 2010 / ***
     Heel mooie eersteling/demo van deze jonge helden. Ze hebben hun hype moment gehad, wij zijn benieuwd hoe ze verder gaan evolueren. Haal dit album in huis!
272. Catalogne / Christian Escoudé / 2010 / **(*)
     Weinig opvallende plaat die een heel breed publiek aanspreekt. Perfect getimed om met de feestdagen cadeau te doen. Heel gemoedelijk, heel beluisterbaar, heel aangenaam, maar dan weer wel iets minder avontuurlijk. Met Thomas Savy op klarinet!

Binnen gehaald op (oud) vinyl:

273. Walter Carlos’ Clockwork Orange / Walter Carlos / 1972
     Fan.Tas.Tisch. Walter Carlos heet ondertussen Wendy; Carlos was één van de eerste klanten van Robert Moog, de man van de legandarische Moog synthesizer –hij overhaalde Moog om touch-sensitivity in te bouwen in de toetsen. Walter Carlos schreef de soundtrack voor Stanley Kubrick’s film A Clockwork Orange, maar bracht nadien –naast die officiële soundtrack– ook zijn eigen volledige score voor de film uit. In diezelfde periode liet hij zich chirurgisch ombouwen tot Wendy, al was het wachten tot 1979 tot het eerste album verscheen dat offieel aan Wendy Carlos werd toegedicht —Switched-On Brandenburgs. Geniale muziek, al ben ik misschien een beetje nostalgisch.
274. Listen to Art Farmer and the Orchestra / Art Farmer / 1962
275. Le Piano Démécanisé / Frederik Croene / 2010
     Leutig éénmaal ge u ervoor openstelt. Frederik Croene bespeelt een ‘gestripte’ piano volgens een aantal regels die niet geheel vreemd zijn aan het Dogme 95 principe. Nieuw, en geen oud vinyl, maar bon. We gaan niet hokjesdenken toch?
276. Harmonium / John Adams / 1984
277. Get Happy with the Randy Weston Trio / Randy Weston Trio / 1955
278. Ringo / Ringo Starr / 1973
     Het derde solo album van Ringo Starr wordt wel eens beschouwd als het laatste Beatles album. Alle vier de Beatles komen immers op het album voor, al spelen ze wel nooit allemaal samen op dezelfde track. Typische Ringo muziek, een beetje naïef en heel goedlachs, maar niettemin een heel genietbare plaat.
279. Make Love To Me / Julie London / 1957
280. Nuits de la Fondation Maeght Vol. 1 / Albert Ayler / 1970
281. Discovery! / Charles Lloyd / 1964
     De eerste plaat van Charles Lloyd als hoofdman. Tenor sax en fluit; van basklarinet is nog geen sprake.
282. Kind of Blue / Miles Davis / 1959
     Geen eerste persing, maar een heruitgave uit 1962.

[youtube https://www.youtube.com/watch?v=_B1j6tLEjiA&fs=1&hl=en_US]

283. Doo-bop / Miles Davis / 1992
     Het laatste album van Miles, slechts zes tracks waren afgewerkt toen Miles Davis op 28 september 1991 overleed. Just diggin that doo-bop sound with Miiiiiiiiles, Miles Davis –Miles overleed vlak voor hij verder de weg van de hiphop ging inslaan.

0 te vermijden / * slecht, maar beluisterbaar / ** goed / *** zeer goed / **** fantastisch (meer uitleg bij de quotering)

(cds vorige maand)