Tessa heeft zo’n Olympus µ[mju:]-II. Dat is een fantastisch toestel, en wij ‘slepen’ dat overal mee naartoe. Wij zijn geen veeltrekkers; dat is tegelijktijd voor- en nadeel van filmgebruik. Voordeel omdat we (bijna) alleen maar een foto nemen als we echt iets op foto willen; nadeel omdat het soms een tijdje duurt eer we dat filmpje laten ontwikkelen. Zo is dit filmpje al een maand of twee oud –maar nog steeds brandend actueel.
Tessa wordt zwaar bij de keel gegrepen door iets wat ze deze mensen vertelt –of van hen te horen krijgt (foto: ikzelve).
Henri, uitgeput na de Kids Run voor de 10km van Gent, met een half monkelende vader die niet mocht meelopen van de dokter (foto: Tessa).
Nagiko, die zich afvraagt waarom we ons zo druk maken over een beetje zon (foto: Henri).
Heerlijk hé, en spannend. Als je die foto’s na elkaar bekijkt, lijkt het terug een beetje een geschiedenis van jezelf, en wat je gedaan hebt laatste tijd. Van sommige foto’s wist je waarschijnlijk zelfs niet meer dat je ze had getrokken? Gisteren net ook een filmpje laten ontwikkelen dat twee maanden op mijn toestel zat. En ik was aangenaam verrast.
schitterend toestel dt ding! heb ik ook in het verleden meegesleurd op reis 😉 bovendien kan het tegen een stootje 😉