Na x jaar heeft mijn GSM eindelijk de geest gegeven. Of niet, want het ding zou nog werken, ware het niet dat de antenne is afgebroken. No network coverage, maar voor de rest werkt alles naar behoren.
Niet getreurd, op zoek naar een nieuwe GSM. Moeilijker dan op het eerste gezicht lijkt, het bos en de bomen. Bovendien werken in al die GSM zaken pretentieuze snotneuzen, die een ouwe zak als ik –die totaal geen verstand heeft van de hedendaagse technologie, nietwaar– maar snuivend onthalen.
“Antenne kapot, nee dan kunde beter nen nieuwen GSM kopen. Oeioei, en ’t is nog nen Ericsson. Geert, oe lang is da nu al Sony Ericsson?”
In de fnac was het niet veel beter. Ik kreeg een pokdalig nerdje voor mij, dus ik dacht, die mens gaat weten waar hij het over heeft, edoch: “de T610, die is er al een tijdje uit hoor meneer.” Terwijl ze in de vijf GSM shops van de Veldstraat nog volog geadverteerd en verkocht worden. Voor 299 EUR (dus ik dacht, ik kan maar beter mijn lidgeld van de fnac ten bate maken).
Geen enkel van die GSMs spreekt mij overigens aan. En de enige zaken die ik op mijn GSM wil zijn Bluetooth, trilfunctie en adresboek en het moet werken met Apple iSync. Of dat voor de rest een kleurenscherm heeft, een prutscamera of kan zingen, dat interesseert mij voor geen moer. Ik wil ermee bellen, and that’s it.
Wat ook opvalt is dat de meeste van die telefoontjes allemaal plastieken brol zijn –ik word waarschijnlijk echt oud. Ik zal nog eens goed zoeken op internet, en tegen volgende week weet ik het wel (of juist niet). Verwacht hier nog maar een entry over.