Journalistieke prioriteiten

Wat lees ik vandaag in één van de vodden die verkoopscijfers belangrijker vinden dan inhoud?

Merkwaardig is hoe presidentiële affaires in de tijd van John F. Kennedy geheim konden blijven. Naar verluidt was de pers op de hoogte van Beardsley Alfords verhouding met JFK. In die dagen was de ongeschreven overeenkomst onder het perskorps in Washington echter dat er over zulke zaken niet bericht werd. [Maîtresse JFK doet boekje open, DM, 26/05/2009]

Amper 50 jaar geleden vond de pers het not done om over het privéleven van ‘publieke’ figuren te rapporteren. Vandaag wordt daar niet alleen over bericht, maar gebruikt de media die informatie om nieuws te maken. Het is tekenend hoe de pers dit vandaag als merkwaardig omschrijft.

Zeer schrijnend, en tegelijk ook typerend voor de hedendaagse berichtgeving, is het contrast tussen de kop van het artikel (Maîtresse JFK doet boekje open) en de blijvende terughoudendheid van Beardsley Alford:

In 2003 werd de affaire onthuld in de Kennedybiografie An Unfinished Life: John F. Kennedy, 1917-1963 van Robert Dallek. Journalisten spoorden de vrouw toen op, maar meer dan het bevestigen deed ze niet.

[…]

Volgens Mercandetti zal het manuscript, dat deze herfst voltooid moet zijn, vooral gaan over het verlies van onschuld. […] Volgens literair agent Mark Reiter is zijn cliënte Mimi Beardsley Alford niet van plan om in het boek al te veel pikante details prijs te geven.

Jaja, ik ben niet naïef: mevrouw Beardsley Alford zal er een schone boterham aan verdienen, er zit een hele marketingcampagne achter, en ze is de eerste uit een blijkbaar lange reeks maîtresses die ‘uit het bed’ klapt. Bijna vijftig jaar na datum weliswaar, en zesenveertig jaar na het overlijden van de man in kwestie. Dat soort discipline zou de hedendaagse pers wat meer mogen opbrengen.

Een gedachte over “Journalistieke prioriteiten”

  1. Of het zo goed was voor het land dat de man zo veel tijd besteedde aan de vrouwen lijkt me anders wel een goeie vraag voor een goeie reporter. Of de blackmailbaarheid van een President die tijdens de oorlog een spionneliefje had… Akkoord, de vodden van vandaag zouden zich veel meer met inhoud moeten bezig houden, maar als we deze kant van de oceaan ooit een leider hebben die het zo bont maakt, met zo’n implicaties dan weet ik het liever direct.

Reacties zijn gesloten.