Schlafvergnügen

Vroeger sliep ik als een os. Een tram die voor de deur ontspoorde en een ganse straat geparkeerde wagens opvrat konden mijn slaap niet verstoren. Sinds dit jaar wordt mijn Schlafvergnügen echter beperkt. Ik weet niet waarom, maar mijn interne wekker zegt na zes uur slaap dat het welletjes geweest is. Het maak niet uit wanneer ik in bed kruip, of dat nu 20, 21, 22, 23, 00, 01, of 02u mag wezen: prompt zes uur later is het uit met de slaap. Voeg daar overigens gerust aan toe dat ik meermaals per nacht wakker word.

“Ga eens naar een dokter”, suggereert mijn doktertje. Mja, denk ik, dan kan ik meteen ook mijn knie, mijn rug, mijn aften, mijn darmen, mijn gehoor en nog wel wat laten nakijken. Dan raak ik geheid niet meer uit dat U.Z. weg.

“Misschien zijt ge niet actief genoeg”, proest ze het uit. “Ha ja hé papa,” vult de zoon aan, “misschien moet ge ook nog beginnen zwemmen. Dan kunt ge voor een triatlon trainen.”

Grapjassen. Waarschijnlijk eet ik gewoon teveel suikers, met al die taarten ook altijd…