Chicago II

Gisteren zaterdag is er eigenlijk weinig gebeurd. Vooral veel setup en controle, maar ook bitching over de vreselijke kwaliteit van het Amerikaanse eten (quantity, not quality), de droogte van de airconditioned hotellucht en de slechte service van het hotel.

De koffie is gewoonweg niet te drinken, zelfs niet aangelengd met water of melk (skimmed, half, cream). Een zwartverbrande smaak overheerst alle andere, zoals de smaak van aangebrand eten. En water heeft hier een nadrukkelijke chloorsmaak (en -geur), tot de ijsblokjes toe. Gelukkig is er ook bottled water: evian en perrier (bottled in France).

Er is wel veel sla, en veel vers fruit, al smaakt het allemaal hetzelfde. Bijna letterlijk: sla of fruit, het (s)maakt niet uit (dwaze woordsspeling jaja, ik kon het niet laten). Niet te verwonderen dat er overal dressing bij wordt gegeven en mosterd en ketchup en cream cheese.

Avondmaal was in Carsons: baby back ribs, porc chops, chicken, ribs, half slabs, full slabs; kortom een spare-rib restaurant zoals de Amadeus of de Gekroonde Hoofden. Alleen geen all you can eat (wat me zwaar verwonderde). De special sauce, zoals dat heet in dergelijke etablissementen, smaakte verdacht veel naar opgewarmde ketchup (wat het naar alle waarschijnlijkheid ook was).

Bij de terugkomst in het hotel een nieuw boek gekocht: Tom Clancy, Red Rabbit (ik had geen zin in de andere twee boeken die ik nog had meegebracht), en nog even een night cap (iedereen iets anders, allemaal op basis van champagne —what the hell, company expenses and all that).

Vandaag begint het echte werk. Ergens in de namiddag. Of zo.