De titel is een running joke tussen Collega Martini en mezelf. Tijdens een gedwongen meeting waren we genoodzaakt een half uur naar een uiteenzetting van een stijfdeftige Brit te luisteren, die voor zijn betoog een very posh accent aanhield. Tijdens de discussie die daar achteraf op volgde, en waarin hij redelijk in het nauw werd gedreven, viel dat masker echter al gauw af. Het hoogtepunt (voor ons, het dieptepunt voor de man) was toen hij eindelijk toegaf: “well, there’s nothing I can do about that, innit?”, waarop hij zijn neus ophaalde. Sindsdien sluiten we elke e-mail naar elkaar af met “innit (sniff)”.
Sinds maandag zit er een nieuwe stagiaire bij in de zaal die ik mijn bureau mag noemen. Rechtover mij zit nog steeds Collega E. (die van de tweeling), maar links van mij werd nu stagiaire B. gedumpt. B. heet eigenlijk E., maar heeft om een of andere nog niet verklaarde reden een afschuw van die voornaam en insisteert dat we haar tweede naam gebruiken. Ze is Amerikaanse, en aan de tongval te horen, van Ierse afkomst. Vreemd dat het nog zo duidelijk hoorbaar is, maar ik vermoed dat ze een tijd aldaar heeft gewoond. Voor de rest is ze duidelijk Amerikaans, stevig in het vlees, en zonder manieren. Al zijn die eigenschappen net zo goed Brits, beweert Collega Martini terwijl hij tevreden op zijn buik slaat en een boer van formaat uitbraakt.
B. is nog volledig in de ban van haar jetlag, en het weer doet er niets aan om haar toestand te verbeteren, vloekt ze. Nu ja, ze vloekt natuurlijk niet, want ze is Amerikaans, maar ze denkt het er wel bij, kan ik duidelijk zien. Het f-cking Belgische weer heeft haar ziek gemaakt, verkouden, en ze is er helemaal kribbig van. Het snot loopt nog net niet uit haar neus, maar aan zakdoeken heeft ze nog niet gedacht. Integendeel, ze maakt er een zaak van om elke drie minuten haar snot terug in de neus te snuiven.
“Oh no, thanks but I’ve got tissues“, zegt ze wanneer ik haar een papieren zakdoek aanbied. “It’s just that I don’t like them and it speeds up the healing process when you keep the inside of your nose moist.“
Ho, ik heb er zo met vriend John nog een hele tijd één gehad: “I dunno (shrug)”. 🙂