Schrijft Tessa in een reactie op mijn shuffle:
Gaudi! Freudiana! Zijn dat niet van de weinige CD’s die ge via mij hebt leren kennen? Ik heb die grijsgedraaid toendertijd. Heb ik eigenlijk nog eens zin in… Afspraak vanavond met mijn i-pod bij je mac?
Ja en nee (ge hadt toch niet gedacht dat ik zomaar iets ging toegeven —en plein public dan nog wel). Gaudi hebben we samen ontdekt in de Bilbo, en met Freudiana zijt gij inderdaad komen aanzetten. Maar ik was al eerder fan van The Alan Parsons Project, om precies te zijn door Don’t Answer Me. Die LP Ammonia Avenue heb ik grijs gedraaid, paste perfect bij de soundtrack van Streets Of Fire en stak schril af tegen mijn Kim Wilde collectie.
Voor de mensen die te jong zijn –of reeds dementie claimen– en de reden waarom dit in een afzonderlijke post terecht is gekomen: de videoclip (courtesy of YouTube).
(En dat afspraakje zie ik wel zitten natuurlijk!)
Waauw, wat een ongeloofelijk schitterend nummer! Blijft al de gehele dag plakken!