0 te vermijden / * slecht, maar bekijkbaar / ** goed / *** zeer goed / **** fantastisch
Laat ons maar met het slechte nieuws eerst beginnen. Het gebeurt niet vaak, maar ik heb deze keer toch een absolute afrader te vermelden:
- Wim Mertens: partes extra partes / wim mertens and the flemish radio orchestra / 2006 / 0
Deze cd is zelfs te vermijden voor (die hard) fans van Wim Mertens. Nooit eerder werd zijn muziek zo vlak vertolkt, zonder gevoel, zonder enthousiasme, zonder iets. Een slechte Hollywood soundtrack ingespeeld door een ondermaats orkest, dat wel de noten weet liggen, maar niet het hart. Een cd om nooit meer naar te luisteren. Schande!
Over en done with.
Op jazz vlak vielen er wél een aantal pareltjes te rapen.
- Andrew Hill: Time Lines / 2006 / ****
Het Meest Gemiste Concert op het voorbije Blue Note Records Festival. Hill moest afzeggen door gezondheidsproblemen, en dat konden wij alleen maar betreuren (zowel de gezondheid als de afwezigheid). Met Time lines toont Hill nog maar eens aan dat hij wiegert op zijn lauweren te rusten, en deze plaat mag dan ook zonder enige schroom in het rijtje van zijn meesterwerken worden opgenomen. - Carlo Nardozza Quintet: Making Choices / 2006 / ****
Deze CD is een waterige reflectie van hun live optredens, en in het bijzonder dan het optreden op 24 juli in de Duvel Droomschiptent in Gent. Maar dit debuut is the next best thing, en in dit geval is ook dat nog meer dan genoeg. De composities van Nardozza en Damen zijn zeer nauwkeurig en samenhangend. Verbazend ook hoe Nardozza en Damen elkaar ook als muzikanten versterken. Mijn voorkeur gaat uit naar Comba en Trico Traco, maar ook de compositie van Weijters (Rubber Duck) geeft het gevoel dat er toch nog iets beweegt in de Vlaamse jazz. Te koop via hun website voor een luttele 16 EUR (+ 2 EUR verzendkosten). Waar wacht u nog op?! - Paolo Fresu Quintet: Incantamento / 2006 / ****
Oooh! en Aah! en andere kreten van bewondering zijn niet uit de lucht gegrepen. Fresu is niet meteen groen achter de oren, en dat laat zich beluisteren op deze CD. Veel intrigerender dan de voorganger Kosmopolites, veel frisser en bruisender, en waarin de leden van het Quintet elk veel beter tot hun recht komen. Deze CD is zonder twijfel een van de beste uit de huidige P.A.R.T.E.-reeks, en laat ons met veel verwachting naar de volgende releases uitkijken. - Jean-Philippe Collard-Neven & Jean-Louis Rassinfosse: Regency’s Nights / 2005 / ***(*)
Eén van de top vijf concerten bij opatuur van het voorbije seizoen. De klassieke scholing van Collard-Neven (die soms deed denken aan Pierre-Alain Volondat –al neemt u deze opmerking beter niet te serieus), gepaard met de iets rebelsere (*kuch*) Rassinfosse: het leidde tot een ingenieuze samenwerking. Zeer zeldzaam zijn bovendien de keren dat zo’n symbiose ook te horen valt op een CD. Dit is zo’n CD, en ik kan hem u van ganser harte aanraden. Gevoel en beheersing zijn twee manieren om de muziek op dit album te omschrijven. (Vanmiddag een ganse hoop zien liggen in de Brusselse Media Markt.) - Charles Lloyd: Sangam / 2006 / ***(*)
Als er iemand in slaagt verschillende stijlen bij elkaar te brengen, dan zal het Lloyd wel zijn. Hoewel ik van het concert op het BNRF minder dan impressed was, is deze CD behoorlijk meer dan dat. Het zit zo: wanneer ik van de CD reeds onder de indruk ben, dan verwacht ik van een concert eigenlijk toch net dat ietsje meer. Waar op het album reeds duidelijk was dat de muzikanten elkaar zeer sterk hebben beïnvloed, kwam dit tijdens het optreden veel minder naar voor. Het concert was op het routineuze af, waardoor de CD des te waardevoller overkomt. Zoals vermeld is er een zeer goede wisselwerking tussen de muzikanten, wat leidt tot een mooie spanningopbouw en een geslaagde integratie van de verschillende muzikale stijlen.
(zie ook: cds 2006 Q1)