dju toch

Vanochtend in al onze haasten waren we, sorry, was ik, mijn treinabonnement vergeten. Ik had mijn fotorugzak meegenomen, en daarin enkel mijn portefeuille, mijn sleutels, mijn GSM, en een pak zakdoeken van mijn werktas getransfereerd, maar niet mijn maaltijdcheques (geen ramp) noch mijn abonnement. Zo stelde ik vast toen we ons comfortabel op onze vierzit hadden geïnstalleerd en de treindeuren op perron 9 zich sloten. Natúúrlijk kam er een controleur langs.

– Excuseer, meneer, ik ben mijn abonnement vergeten. Ik heb een dag verlof, en het zich nog in mijn werktas, en ik heb er echt niet meer aan gedacht, en…

“En uw identiteitskaart en zo meneer, hebt u die wel bij?”

Shit, dacht ik, terwijl ik mijn portefeuille bovenhaalde.

“’t Is goed hoor meneer, ik ben niet van plan om iemand op mijnen boek te zetten vandaag. Prettige dag nog verder.”

En weg was hij. Zeg nog eens dat ze niet vriendelijk en begrijpend zijn bij de NMBS.

3 gedachtes over “dju toch”

  1. Als je binnen de X dagen je abonnement aan het loket gaat tonen wordt de boete kwijtgescholden…
    Dat grapje mag je 2 keer per jaar uithalen.

Reacties zijn gesloten.