straf

Understatement: ik drink graag koffie. Toen ik twee maanden geleden nog op het negende zat, beschikten we daar over een espresso-apparaat. Zo’n commercieel maar degelijk ding, eerder geschikt voor thuisgebruik dan voor op de werkplaats. Het ding werkte met bonen, wat ervoor zorgde dat we vers gemalen koffie in onze tas kregen.

Na nieuwjaar ben ik (terug) naar het achtste verhuisd, en daar beschikken we over een soort Douwe Egberts koffie-automaat, die werkt met vloeibaar koffieconcentraat (tiens dat rijmt). Die koffie is drinkbaar, net zoals ook nescafé drinkbaar is. Daarnaast hebben we ook een koffiezet, waarin geregeld koffie wordt gebrouwen, die dan voor een paar uur warm wordt gehouden bovenop de machine. Die koffie is niet te drinken (Max Havelaar). Ze is verschrikkelijk straf gezet, en vreselijk bitter.

Vandaag dacht ik de oplossing te hebben gevonden, door eerst een halve kop water uit de automaat te halen, en daarbij dan een kop gebrouwen koffie te voegen, maar hoewel de koffie nu minder sterk is (maar niet flauw), blijft de bitterheid overheersen. En om elk halfuur naar het negende te trekken…

5 gedachtes over “straf”

  1. Hier bij ons in het Vlaams Parlement wordt op de fracties ook Max Havelaar gebrouwen. Los van mijn politieke “waardering” voor het Fair Trade-gedoe, vind ik de koffie bijzonder onsmaakvol. Gelukkig zit onze fractie net onder het klassiek restaurant “De Daktuin” en kan ik daar met een klassiek espressotoestel een lekkere koffie van het merk “Illy” drinken. Wie ooit in de buurt mocht zijn tracteer ik graag eens op dergerlijk kopje. Jullie hebben nog wat te goed…

  2. Drie brute verkrachtingen van het koffiemoment, onvermijdelijk gevolgd door een toiletmoment:

    -Koffie die enkele uren op zo’n kookplaatje gestaan heeft en lekker uitgedampt is.
    -Koude koffie, heropgewarmd in de microgolfoven (gelukkig nog maar enkel in de VS tegengekomen).
    -Collega’s die door afgrijselijk straffe koffie te zetten hun mannelijkheid denken te bewijzen.

Reacties zijn gesloten.