(anti-climax)

Och. Ondertussen zijn het vier metamorfosen geworden. Al was het maar omdat ik dinsdagochtend echt wel onder de indruk was van het frisse lentegroen. En, after all, als lente niet De Groote Metamorfose is (hier gaan we weer, die twee o’s).

Voor de goede orde, de tweede metamofose was het haar; de derde dus de lenzen. De vierde is geen verhuis, geen kindje, geen werkplaatsverandering en niet naar het buitenland –sorry Michel, je loopt nog steeds het risico me ooit nog eens tegen het lijf te lopen in Gent 😉

De tuin. Het leuke aan een vlinderstruik is dat je die zo kort kan snoeien als je wilt, na een halve maand staat het ding er weer, en bijna groter dan voordien. Bij ons wordt die zo’n twee-drie keer (grondig) gesnoeid per jaar.

Klimop is ook nog zoiets. De linkermuur van de tuin (zuidkant, dus ligt bijna altijd in de schaduw) is volgegroeid met klimop. En die moet er allemaal af. Grondig nazicht van de muur (voor zover dat kon) heeft immers aangetoond dat het (on-)ding zowaar in en onder de muur begint te groeien, en ik heb geen zin om die muur plots te zien instorten. Dit weekend gaan we de klimop op een aantal plaatsen doorsnijden, zodat hij tegen de muur verdort (miljaar dat klinkt sadistisch).

Tegen de rechtermuur staan rozen. Die ook nog moeten worden ingesnoeid. (Hopelijk zijn we daar niet te laat mee.) Kortom, we weten weer wat te doen dit weekend –en bovendien is Henri page op de trouw van CriCri (Christel en Christophe). Ongetwijfeld meer daarover maandag. (Maar, jawel, eerste nog fose IV morgen; don’t set your expectations too high.)