fose III: a sight for sore eyes
Na zeven-acht jaar brillen heb ik er mij eindelijk aan gewaagd: yours truly gaat tegenwoordig met lenzen door het leven. Proeflenzen weliswaar, maar geen haar op mijn hoofd dat eraan denkt terug naar die bril te keren.
De reden is velerlei. Ik zit momenteel aan mijn vierde bril –dat is een gemiddelde van 1 bril elke twee jaar; de eenarmige lijken liggen ergens in een schuif. Eentje is door Henri (onopzettelijk) van mijn hoofd geklopt (oortje afgebroken), op een ander heb ik zelf mijn (lompe) voet gezet (oortje afgebroken), en de allereerste, tsja, daar zitten zodanig veel krassen op, dat ik er bijna niet meer kon door zien.
De huidige bril is er ondertussen niet veel beter aan toe: goed bekrast, en het montuur springt alle twee dagen los. Om dan nog maar te zwijgen over de vingerafdrukken die zo gemakkelijk op het (kunst)glas achterblijven.
(Om foto’s te trekken is het ook al makkelijker, zonder bril –tenzij je een digitaal toestel met een LCD schermpje hebt natuurlijk. Ook fose IV heeft er lichtjes mee te maken. En ik kan terug een zonnebril dragen.)
Het is wel nog een beetje wennen, die lenzen. Ik heb ze pas sinds zaterdag; zelfs de (huidige) proeflenzen dienden besteld te worden; ik heb geen zware optiek nodig, maar ik heb wel zowat alles wat mis kan zijn aan het zichtsveld: verziend, bijziend, en astigmatisme.
Uithalen is absoluut geen probleem, en ook insteken wil best al vlotten. Behalve gisteren: thuis had ik er na een kwartier maar 1 lens in gekregen (rechteroog), en ik zag de autostrade naar Brussel in mijn geest zo dichtslibben. Dan maar die ene lens uitgehaald, de bril aan, en op weg. Op het werk (een half uur later dan gewoonlijk) ook nog eens een kwartier gespendeerd, en dan zaten ze er eindelijk in. Vanochtend heeft het slechts een minuutje geduurd.
Zaterdag terug naar de opticien, voor lichte correcties. Wegens mijn astigmatisme zitten er zogenaamde cilinders in de lenzen, en die zitten/liggen steeds onder een bepaalde hoek op de oogbol. Blijbaar is die hoek niet volledig correct, want ik zie (voorlopig nog) niet zo scherp als met de bril. Maar dat was normaal, zo had men mij verzekerd, en dat kon gecorrigeerd worden.
(Oh ja, het zijn zachte lenzen, maandlenzen. Elke maand heb ik dus nieuwe nodig, maar dat zal nu niet meteen het probleem zijn. It’s a keeper.)