het gezelschap (i)

Vorige week werd een tafel tegen de rug van mijn bureau geplaatst. Een helwit vlak, waarop keurig een wit toetsenbord, een witte muis en witte flatscreen monitor werden geplaatst. De bijhorende witte computer werd op de grond geplaatst.

“Vanaf dinsdag krijg je gezelschap”, werd mij breed grijnzend meegedeeld.

Kon het zijn? Werd ik uit het verdomhoekje gehaald, of werd er hooguit iemand bijgeplaatst? Gisteren kreeg ik zowat het ganse bedrijf over het vloer, net zoals toen ik dit bureau voor het eerst betrok. Ze vergaapten zich deze keer niet aan mij, tenminste niet rechtstreeks, maar zagen reeds mijn denkbeeldige gezelschap achter de computer aan het werk. Iedereen was mee met het grapje, behalve ik.

Ook vanochtend ging het nog even door, hoewel we allemaal moesten wachten tot zo’n halfuurtje geleden, toen mijn gezelschap zich aandiende. Bea was rechtstreeks met de trein uit Stuttgart gearriveerd. Ze was vanochtend om zes uur vertrokken, en had maar net de tijd gehad om haar bagage in het bedrijfsappartement achter te laten, voor ze aan mijn deur klopte.