De nieuwe man, die álles kan

’t Is een beetje druk, deze dagen, dus ik heb eventjes geen tijd gehad om berichtjes te posten. Edoch, vorige week verscheen mijn smoel in de vacature, want men had mij geïnterviewd omdat ik tot de minderheid der thuisblijvende mannen behoor –of zoiets. An Kokken heeft daar een heel mooi artikel over geschreven, en Yves Coussement heeft mij fotografisch tot levitatie bewogen.

Dit hebben ze er verder ook speciaal uitgelicht:

Het is in België ontzettend moeilijk om iets bij te verdienen. Doet er zich sporadisch een leuke opportuniteit voor […], dan komt daar immers veel rompslomp bij kijken en moet ik meteen een deel afstaan aan de staat, waardoor het sop de kool niet waard is. Het is logisch dat je bijdragen moet betalen, eenmaal je op regelmatige basis geld verdient, maar op dit moment is het quasi onmogelijk om beetje bij beetje een bescheiden carrière op te bouwen. Het huidige systeem demotiveert mensen enorm om actie te ondernemen.

Waarmee ik bijvoorbeeld bedoel: het is een beetje jammer, dat men als werkloze ongeveer 700 euro per maand kán ontvangen, daarbij volledig in orde is voor de pensioenopbouw en de sociale zekerheid, maar dat wie voor datzelfde bedrag als zelfstandige werkt, plots belastingen en sociale zekerheidsbijdragen moet betalen. (Opgelet! Dit is géén kritiek op de werkloosheidsuitkering.)

Zou het niet interessant zijn, om een gelijklopend systeem voor zelfstandig werkende individuen te hebben, waarbij die belastingsvrij kunnen werken tot bijvoorbeeld dezelfde som als de werkloosheidsuitkering (op jaarbasis berekend)? En waarbij de staat de sociale zekerheid voor haar rekening neemt (vs sociale zekerheid, pensioenopbouw én werkloosheidsuitkering)? Misschien dat er op die manier meer werklozen kunnen geactiveerd worden en zwartwerk alweer een beetje kan verminderd worden?