(Patricia heeft gelijk, ik schrijf er eigenlijk niet genoeg over –zeker niet gezien het zoveel van mijn tijd in beslag neemt.)
Zo zit ik al een week of twee-drie met dit lied (of toch het refrein ervan) in mijn hoofd:
[youtube https://www.youtube.com/watch?v=QcbfmAjzoGk&fs=1&hl=en_US&rel=0&hd=1]
En dat heeft eigenlijk meer met dit te maken (u herkent het zonder de minste moeite vanaf ongeveer minuut 2):
[youtube https://www.youtube.com/watch?v=-OAXCy3YS54&fs=1&hl=en_US&rel=0&hd=1]
Net zoals Gainsbourg graag bij Chopin te leen ging (Lemon Incest bijvoorbeeld), gebruikte hij van Antonin Dvorak het thema van diens negende symfonie (aka From the New World aka New World Symphony). Dvorak schreef het toen hij in de USA verbleef, waar hij directeur was van het National Conservatory of Music in New York (dat nu niet meer bestaat). Hij was ervan overtuigd dat de toekomst van de Amerikaanse muziek moest gezocht worden in de Negro melodies
en de muziek van de Indianen. Hij heeft echter niets van die muziek gebruikt, maar zijn eigen thema’s gemaakt, geïnspireerd op de fraseringen en idomen van wat hij ervaarde als de Native American muziek.
Wij spelen dat in het orkest van de V.E.M.. Slagwerk, een heleboel strijkers, wat fluiten, een sopraansax, twee altsaxen, twee klarinetten, een basklarinet, drie trompetten (waaronder Henri), en twee tenorsaxen. K. heeft ettelijke jaren voorsprong op mij, wat betekent dat, ondanks de er soms wat eenvoudig uitziende partituur (en de lange pauzes –36 maten aan het begin, 95 maten vanaf maat 99), ik niet altijd mee ben en ik mij achter haar kan verstoppen. Muzikaal dan toch.
De probleemgebieden zijn (voor mij) voornamelijk de vingerzettingen (en dan vooral de vingerwissels) voor de kruisen, en (belangrijker) de off beat syncope. Eenvoudig uitgelegd bestaat een maat uit vier tellen: noot-noot-noot-noot, een off beat syncope gaat dan halve noot-noot-noot-noot-halve noot. Het blijven vier tellen, maar het begint en eindigt met een halve. Later ga ik, zo is mijn hoop, heel hard lachen om dit probleem. Een voorbeeld in de partituur is op maten 194 en 195 (maar dan telkens in een maat van twee tellen).
Maar ik amuseer mij rot. En het helpt mij heel erg veel bij het begrijpen en evalueren van de muziek die ik beluister.