spargel

Het aspergeseizoen is aangebroken. Dat was duidelijk te zien aan alle menukaarten in Berlijn. Het was quasi onmogelijk ook maar ergens te lunchen (laat staan te dineren) zonder op zijn minst 1 asperge op je bord te krijgen. Al was het maar als een hors d’oeuvre.

En verder? Tsja. Zaterdag committee meetings, zondag een speakers breakfast om 7u30 en maandag van hetzelfde maar dan om 6u30 dankuwel alstublieft.
In de voormiddag plenaire zittingen en in de namiddag board meetings, waarbij traditioneel het paneldebat zondagvoormiddag een beetje uitgelopen was. Lunch was voorzien om 13 uur, maar ‘as not to break up the discussions‘ werd dan maar besloten (rond 13.15) om nog maar eventjes verder te gaan… tot uiteindelijk 15.00
’s Avonds gala diner (zondag) en een show and dine in de Wintergarten (maandag).

En eigenlijk heb ik dus niks gezien van Berlijn, behalve de DZ Bank, en de weg van daar naar het hotel (een lang stuk Unter dem Linden, langs de Russische ambassade, en een kort stukje van de Friedrichstrasse).

berlin

Jaja, Berlijn, ’t is me wat. Zo dicht bij huis, en toch een fenomenaal andere cultuur. De Duitsers (sorry, Berliner) eten toch stukken vroeger dan wij. ’s Middags om half een heeft iedereen al gegeten, en als je ’s avonds om acht uur gaat dineren, vermoed de ober steevast dat je of uitgehongerd bent, of dat je dringend naar een afspraak moet.

Voor de rest is het hier schitterend weer (dat is toch het eerste waar iedereen naar vraagt, of indien niet waar iedereen over verteld), al zien we er natuurlijk niet veel van, hier in de onderste regionen van de DZ Bank. Unter den Linden, dat wel, maar een beetje te letterlijk dan.

Mooie architectuur in de bank (van Frank O. Gehry).