dolce far niente

Vakantie is zalig, en nietsdoen staat open voor interpretatie. Vandaag een beetje op ’t gemak wat isolatie gelegd, morgen misschien naar ’t stad, naar de fnac, misschien nog een beetje isolatie leggen, de zolder opmeten, de maten doorgeven aan de aannemer zodat hij de ons de nodige plankskens etc kan bezorgen, en nog wat browsen op zoek naar de perfecte CD-speler (nog steeds Opera Audio Reference CD – 2.2) en versterker (Thule Audio Spirit IA150B of Vincent SV-236 of SV-238). (Jaja, het is een obsessie aan het worden.)

van wacht

Een knisperende open haard, een glas crémant, gedroogde cranberries, de cello suites van Bach (versie van Pieter Wispelwey), en een goed boek. Den dezen is van thuiswacht bij en zieke Henri, maar kan zich ergere dingen voorstellen.

Wel verschrikkelijk jammer dat Henri en ik het jaarlijkse kerstdiner bij moemoe missen. We hebben Tessa min of meer verplicht te gaan, want het heeft geen zin dat we allemaal thuisblijven.

Kerstdiner bij moemoe (de moeder van Tessa’s moeder) zijn de traditionele schotels, briefjes maken en daarna briefjes trekken om de cadeaus te verdelen, en algemeen gezelligheid troef. Ik kijk al uit naar volgend jaar.

vita

Citaten en aforismen uit het grote boek van Henri.

1. “Jamaar papa, sneeuwt het nu, of sneeuwt het niet?” vraagt Henri met een grieperig stemmetje. Gisteren was hij dolenthousiast toen hij de sneeuwvlokken naar beneden zag dwarrelen, maar vandaag is alles weer gewoon kliedernat.

2. Na een grote bonk, vraagt Henri wat dat geluid wel kon zijn.
-Wellicht iets bij de buren jongen
“Jaja papa maar wat?”
-Misschien is zijne frank gevallen
“Papa wat is dat ‘nen frank’?
-Eugh, wat nu een euro is, was vroeger een frank, vertelde ik gemakshalve
“Ja papa, nu bestaat dat niet meer hé. Dat is al oud!”

Waardoor ik mij maar meteen ook oud begon te voelen, maar teglijk blij was dat die jongen voor de rest van zijn leven niet ging moeten delen door of vermenigvuldigen met 40.

3. “Papa, wat is dat verhaaltje van het schaap en de wolf?”
-Ik weet dat het een verhaaltje is jongen, maar ik weet zo niet meteen hoe het juist gaat. Ik zal het eens opzoeken.
“In de fnac, hé papa? Daar hebben ze toch alles hé!” Terwijl hij me met grote, verwachtingsvolle ogen aankijkt (en durf nu eens neen te zeggen).

Misschien dat we net iets te veel naar de fnac gaan?

xmas

Om alvast in de stemming te komen, is het vandaag onze jaarlijkse Christmas Lunch op het werk. iTunes werd gedownload en geïnstalleerd, de chef heeft een aantal populaire kerstliederen geript, en zo worden wij straks getrakteerd op de enige echte kerstmissfeer. In avant-première.

Een mengeling van Engelse traditie, gekruid met het betere Belgische kerstwerk, rijkelijk overgoten met een of andere Franse millésime. En naar gewoonte mogen de nieuwkomers een stukje entertainment brengen. Noem het een ontgroeningrite (waar nog niemand aan ontsnapt is –ook ik niet, helaas).

Gevolgd door twee weken vakantie.

gescheiden

Het lag er al een tijdje aan te komen, maar vanochtend was het dan zover: daar ging mijn vulling. Gelukkig niet ingeslikt, maar netjes uitgespuwd, afgekuist, en als relikwie op mijn bureau geplaatst.

Strakjes naar de tandarts bellen voor een afspraak, en hopelijk moet ik niet te lang wachten. Met de feestdagen (en bijhorende -dissen), lijkt een open tand niet zo’n optimale toestand. En ondertussen krijg ik ook al fantoompijnen. Hoewel (ik vermoed dat) de tand ontzenuwd is, krijg ik in mijn bovenkaak al een lichte pijn. Helemaal eigenaardig wordt dat dan als je weet dat de vulling uit een tand in de onderkaak komt.

I’m just a big baby.

tegengesteld

1. “Ongeveer 14 procent van de Belgen leeft onder de armoedegrens.” (DM20031217)

2. “Bijna één Belg op de vier zegt minstens 50.000 euro te bezitten, onroerende goederen niet meegerekend.” (HLN via het krantenoverzicht op Radio1 vanochtend)

Verontrustend.

file under fiction

Robert Fisk zegt het toch maar weer: Saddam is weg, nu Bush en Blair nog. (in DM, die overigens weer behoorlijk meedoen met het mediacircus).

De oorlog in Irak gaat al een hele tijd niet meer over Saddam, maar over de bezetting van het land door een vreemde mogendheid.
Professionele militairen benadrukken dat al een hele tijd. Gisteren vatte een sergeant van de eerste gepantserde divisie het aan een controlepost in Bagdad zonder veel omhaal als volgt samen: “Het is niet omdat we Saddam te pakken hebben dat we nu sneller naar huis zullen gaan. We kwamen hier om massavernietigingswapens te zoeken en de aandacht is daarvan afgeleid. De arrestatie van Saddam is eigenlijk zinloos. We weten nog altijd niet wat we hier in feite zijn komen doen.”

Och Amerikaanse politiek. Panem et circences.

gelukkig zijn

Papa! PAPA! PAPAAAAAA! Hij is geweest! Hij is geweest! Joepiejoepiejoepie. En kijk er ligt nog een stukje van de wortel en het bekertje is leeg en het is omgevallen en er staan kadooooooootjes! Ja! Ja! Ja! Ja! JAAAA!

Dankusinterklaasje, danku, danku!

*smile* Zijn geluk is mijn geluk. Dank u Sinterklaasje.