Auteur: bruno

celebrity spotting

Dat is zeer goed mogelijk. Mijn moeder gaat daar namelijk een paar keer in de week, aangezien ze vlakbij woont. En ze keert er tevreden terug (of was dat voor een andere keten?).

Onlangs (een maand of twee geleden?) heeft mijn moeder ook jou gezien; hoewel ze niet honderd procent zeker was of jij het wel was, wist ze te vertellen: ‘Hij ziet er nog altijd hetzelfde uit. Lange jas, lang haar, en hij werd bijna overreden aan Sint-Jacobs terwijl hij op zijn laptop aan het tikken was.’

Dat moet kloppen, niet?

tram

Het is vreselijk gevaarlijk dat de tram altijd voorrang heeft; totaal onverantwoord. Al is het absoluut verkeerd dat je je daarom op de trambestuurder zou afreageren natuurlijk.

(Toen mijn meter haar wagen even verliet om haar garagepoort te openen en binnen te kunnen rijden, is de tram er kloef tegen gereden. De trambestuurder had ‘het niet gezien’ maar werd achteraf niettemin in het ongelijk gesteld.)

(Bij ons in de straat waren er ook al twee ongevallen met dodelijke afloop in de strijd tram vs. voetganger-op-de-gele-strepen. Een jaar of twee geleden is er een spectatculaire reconstructie geweest, waarvoor de straat bijna geheel werd afgesloten.)

vrijdag uit eten

We zijn er eindelijk nog eens geraakt. Henri had er zelf al een beetje op zitten aan sturen, dus wie zijn wij om hem de geneugten des levens te ontzeggen.

“En mag ik morgen dan bij Oma Nini gaan slapen?”

(Wij waren het zelf al vergeten, het was in het begin van de week, tussen de soep en de patatten even geoppperd, als optie. Maar dat is dan weer Henri: daar moet een gigantische harddisk in zitten waar hij voortdurend aan data mining doet. Niks vergeet hij.)

Dus Bric en Brac. Rookvrij. Zonder cliché te willen doen, is dat een echte verademing. De smaak van het eten, niet zenuwachtig moeten zijn uit schrik te dicht bij de rokers te moeten zitten, geen stank die dagen in je kleren blijft hangen.

(En de tafeltjes staan net ver genoeg uit elkaar, zodat je niet naar de conversatie van de buur hoeft mee te luisteren.)

Een cappucino als begin: een soepje van paddestoelen met een laagje van melkschuim. Hadden we al eerder geproefd, maar het wordt er steeds beter op.

(Als aperitief hadden we een pommeau en een sinaasappelwijn. Vergezelfd van heerlijke olijfjes.)

Voorgerecht: kroketten met veel grijze garnalen, gefruite peterselie en citroen, en Tessa de carpaccio van rund, truffelolie, kaasschilfers en stukjes paddestoelen. Beide zeer lekker. Ik heb even van de carpaccio geproefd (geen lapjes diepgevroren vlees op je bord zoals ze dat elders wel eens durven doen): de combinatie van de olie met het vlees en de paddestoelen (die ofwel rauw, ofwel heel lichtjes gebakken waren), is overheerlijk.

Hoofdgerecht: konijnerug met rozemarijn gebakken, witloof en aardappeltjes, jus met mosterd; en voor t. verse pasta met basilicum pesto, verse tomaten en zwarte olijven. Ik heb niet van de pasta geproefd, maar Tessa was er blijkbaar mee in haar nopjes. Mijn konijn was voortreffelijk (misschien een klein beetje te zout).

(Ik ben de naam van de wijn vergeten, het was nochtans een hele lekkere –staat ook niet op de website.)

Dessert was een crème brulée (koude crème, warme gekarameliseerde suiker, zoals het hoort), en een sorbet met pompelmoes, bloedsinaasappel en mandarijn.

Wat een opluchting.

visjes

Volgende week is het krokusvakantie (=geen school). Gevolg: Tessa heeft de ganse week vakantie genomen om op Henri te passen (en de week is al grotendeels gepland). In de Paasvakantie zal het mijn beurt zijn (toch 1 week waarschijnlijk), maar ter voorbereiding heb ik alvast deze maandag vrijaf. En als alles verloopt zoals gepland, gaan we die dag visjes kijken (en fotootjes trekken –dat doet er mij aan denken dat ik dringend een filmscanner moet kopen).

road rage

Hoffelijk in het verkeer (vroeger was dat nog: wees een heer in het verkeer).

Typisch voor ons tweeslachtig België. Zware boetes, maar geen controles, wat resulteert in een vogelvrij verklaard derde baanvak. Het is een tijdje goed geweest, maar op de ring rond Brussel bvb vlamt iedereen weer door op het derde. 90 op de brug van Vilvoorde? You’ve got to be kidding. Zelfs op het tweede komen ze tot vlak tegen je achterbumper rijden om je tot grotere spoed aan te manen.

Een typisch dagje op het traject Gent-Brussel? Zo zag het er gisteren uit…

’s Ochtends:
Een vrachtwagen, ter hoogte van Wetteren, die een peugeot 206 de weg afsnijdt.
(Automobilist op 1e baanvak, vrachtwagen steekt voorbij, en wil waarschijnlijk te snel invoegen. Bijna botsing. Maar het is bij een verschrikt getoeter gebleven.)

Twee bestelwagens, ter hoogte van de bocht voor Aalst, die aan het racen waren.
(Bijna reed de bestelwagen die op het tweede reed in op de auto voor hem. Zodanig gefocussed op de race. Gelukkig bij een remspoor en vermoedelijk een paar wit weggetrokken gezichten gebleven.)

Op de ring bleef het relatief rustig.

’s Avonds:
Op de ring, ter hoogte van Grimbergen, slaan bij de bestuurder van een golf die met tegenzin een bmw laat invoegen (getuige daarvan het hevig getoeter en geknipperlicht) even later de stoppen door.
(Als de bmw een afslag wil nemen, raast de golf hem voorbij, de bestuurder gaat op zijn remmen staan, waardoor de golf dwars op het wegdek draait –het leek wel een gansterfilm. De bestuurder, een jochie van zo’n jaar of 18, mager, zonnebank- of skivakantie- bruingebrand en met een gouden ketting rond de hals, stapt ziedend uit, een bleek angstig vriendinnetje achterlatend, en stapt af op de bmw. Die bestuurder blijft gelukkig verstandig –was waarschijnlijk zelfs al het probleempje van net daarvoor vergeten– en reageert niet op de stevige meppen die de snotneus aan de carosserie van zijn wagen uitdeelt. De bmw kan doorrijden, en de snotneus druipt af. Te voet terug naar zijn wagen die een paar meter verder haaks op de ring staat en het verkeer tegenhoudt.)

Tussen Ternat en Affligem, de chauffeur van een bestelwagen krijgt het op zijn zenuwen, besluit het eerste baanvak te gebruiken om in te halen.
(Een renault op het tweede laat dat niet aan zijn hart komen, en rijdt met gelijke snelheid mee, parallel op het tweede. Wanneer de bestelwagen niet kan invoegen, maar hard op zijn rem moet staan om zijn voorganger niet anaal te moeten grijpen, kom er eerst alleen een hevig getoeter aan te pas. Daarna steekt hij de renault langs het derde toch voorbij, wellicht hopende dat die geïnteresseerd is de race verder te zetten, maar wanneer dat niet zo blijkt, voegt hij vlak voor de renault in, en gaat op zijn rem staan. De renault geeft geen krimp –verstandig.)

Ach, de trein is altijd een beetje reizen, maar de autosnelweg biedt toch ook een gevarieerd programma.

LUG

Sommige mailing lists zijn best leuk. Gelezen op de LUG:

No one can teach you to like it. It is an acquired taste, like sex.

(En hoewel het van de Leica Users Group komt, gaat het niet over een Leica of een ander fototoestel, maar over Single Malt Scotch. Vorige week ging het ook al over de (New) Mini, de Austin 7, (New) Coke, recipes for catfish en o ja, Leica’s.)

gewoontebeest

Een mens leeft toch al gauw op automatische piloot. Daarnet begeef ik mij naar de toiletten (ik weet het, ik weet het, too much information, maar toch, iedereen doet het hoor); en daarvoor ga ik steeds door dezelfde routine. Deur open, licht aan, maar niet onmiddellijk binnengaan, want aan de deur bevestigd is zo’n geursproeitoestel dat, als je niet eventjes (10 sec) wacht, een wolk wc-verfrisser over je heen spuit. How’s that for user interface.

Eenmaal je ding gedaan, ga je buiten, doe je het licht uit, en sluit je de deur, zodat het geurmechanisme geactiveerd wordt.

De deur stond deze keer echter een beetje open, het licht was reeds aan. Ik kon dus veilig binnengaan, zonder geurvrees. Volledig uit mijn routine gehaald, kom ik echter binnen, sluit de deur, en doe het licht uit.

misc 030227

  • Uit drie verschillende bronnen is het nu bevestigd: het restaurantje op de hoek van de Breydelstraat en de Graslei heet ‘Sarabande’ (cfr valentijn I)
  • Remember de grote census uit 2001? De eerste resultaten zijn beken, en kunnen zelfs on-line bekeken worden. Gent doet het lang zo slecht niet. Je kan je natuurlijk wel afvragen hoe relevant de cijfers van anderhalf jaar geleden zijn over de penetratie van PCs en GSMs in de Belgische huishoudens.
  • Het nieuwe analfabetisme is digitaal. Net gehoord op het nieuws dat te weining leerlingen op school geleerd wordt met de computer te werken.
  • En wat te denken van het volgende: A notorious e-mail scam has resulted in the murder of a Nigerian diplomat in the Czech Republic. [in Wired News]

    According to police reports, the suspect was a victim of the 419 scam, a thriving industry that employs thousands of people around the world. The scammers successfully manage to extort money from thousands of victims by promising them compensation for assistance in moving funds from foreign countries to banks in the United States.

  • Momenteel in de fnac (gent): 5 EUR voor de originele Ring, en 22 EUR voor Romeo & Juliet van Zeffirelli met Olivia Hussey.

analoog

Jawel, ik geef het toe. Ik ben altijd al een gadget freak geweest. Getuige daarvan de palm pilot (Palm II); de reeks gsms (Nokia 6110, Nokia 3210, Sony CMD-Z5, Ericsson T39m + nog twee daarvoor); de vier-vijf jaar oude digitale videocamera (Sony DCR TRV9), de al ongeveer even oude digitale fotocamera (Fuji MX-2700), en de zwart-wit webcam (op de seriÎle poort); de radio-man (of hoe heetten die dingen –met zo’n dun wit draadje en slechts 1 oortje), de Walkman, de Discman, de MiniDisc-man, de iPod; en dan heb ik het nog niet over de rist computers die de revue zijn gepasseerd.

Eigenaardig echter hoe ik toch steeds weer naar analoge produkten blijf teruggrijpen. De agenda, het notitieboekje, de fotocamera.

Niet dat er in die produkten geen evolutie merkbaar is. De agenda bijvoorbeeld: drie verschillende filofaxen geprobeerd, verscheidene zakagenda’s en thema-agenda’s (Van Gogh, Fotografie, Jazz), om ten slotte uit te komen bij de Mignon Racine (week op twee pagina’s). Formaat van de kleine filofax, alleen breder (bijna een vierkant), zodat je je vingers en schrijfgerief niet in allerlei bochten moet wringen om iets toe te voegen of te wijzigen.

(Of nog: dit is slechts een kladblok.)