Dingeskes. De Morgen.

Misschien moeten ze toch maar eens terug een soortement redacteur aannemen bij De Morgen, want de laatste tijd staat de krant vol van dergelijke fouten: Van 2003 tot en met 2007 bracht de combitaks de stadskas meer dan 500.000 euro op, maar omstreden is hij niet. Zeker niet in gevallen als deze, wanneer meerdere mensen beweren onrechtmatig opgepakt te zijn geweest. “Die mensen kunnen bezwaar aantekenen tegen de combitaks”, verklaart […] (“Onomstreden” was het woord waarnaar de [hoofd|eind|-]redacteur zocht neem ik aan.) Dit blog is inderdaad evenmin vrij van fouten, maar ik pretendeer dan ook niet Vlaanderens meest kwalitatieve publicatie te zijn. Och, ’t is de laatste keer dat ik er iets over gezegd heb. Serieus.

Een zeer interessante aanzet verder, van Yves Desmet, in zijn stuk, pardon: essay, Makkers, staakt uw wild geraas (let op de subtiliteit van de titel, waarmee hij tegelijkertijd aangeeft dat hij wel degelijk tot het links intellectualisme behoort, en er toch een heel erg klein beetje afstand van neemt). Een beetje raar misschien die tekst overigens, wanneer hij schrijft dat we vooral de radicale kant van de islam bekritiseren, terwijl die –in zijn argumentatie– eigenlijk een minderheid vertegenwoordigt. Een beetje hypocriet noem ik dat dan, gezien de media vanzelfsprekend niets liever doet dan dergelijke extremismen in de verf te zetten. Waarom kreeg anders zo’n ontzettende uitzondering als Nordine Taouil zo’n uitvoerig platform in diezelfde krant?

Verder is het interessant om zien dat ook hij De Groene Amsterdammer leest, of toch op zijn minst het stuk Nederland is een zacht pakje boter (30 oktober), waarin ook Margreet Fogteloo het heeft over Paul Scheffers Het land van aankomst. Jammer dat Desmet geen tijd meer had om ook De Europese Revolutie: Hoe de islam ons voorgoed veranderde van Christopher Caldwell te lezen. In de Groene staan overigens al een hele tijd interessante artikels over het migratieprobleem in Nederland. Opvallend hoe daar (in die berichtgeving in de Groene dus) overigens de zaken meer worden toegelicht en bevraagd en er minder opinies worden gespuid.

Hilarische opiniestukjes ook, dit weekend, over het algemeen rookverbod. Journalist Douglas De Coninck (ex-kettingroker, of toch bijna), schrijft een heel eloquent stuk voor de invoering van het verbod, die er niet voor terugdeinst even de draak te steken met de emo-oproep van Walter Pauli. Daar tegenover plaats men dan een stuk van Luc De Bauw, secretaris-general van Fed.Ho.R.Ca Vlaanderen, die argumenten aanbrengt die niet alleen De Coninck zopas had weerlegd, maar tevens ontkracht werden door de resultaten in de andere Europese landen waar het rookverbod reeds langer een feit is.