Een Franse lunch dus, enfin, lunch met een aantal aangename Franstalige collega’s (Brasserie Le Saint Germain). Waarbij toch maar weer is gebleken dat boekenfrans kunnen lezen en begrijpen niet meteen een garantie is om informeel gesproken Frans (vlot) te kunnen volgen. Voeg daar een rumoerige omgeving aan toe, en mijn milde neiging tot APD, en u kunt zich ongeveer een beeld vorm van wat ik van de conversaties heb onthouden. (Dat het noordfrans is om dîner te zeggen tegen déjeuner –en déjeuner tegen petit déjeuner— en dat collega E. daarop kwam omdat ze zich daaromtrent een grap van Astérix en Obélix herinnerde.)
Niets exotisch, maar wel deftig eten: een risotto aux brocolis et parmesan en brochette de poissons, sauce diable, riz, en koffie achteraf. Naar Brusselse maatstaven niet eens zo duur (13,50€ pp).