rave-ing

We zijn daarnet (vanmiddag) wezen eten in “De Rave”, in de Schepenhuisstraat (een zijstraat van de Hoogpoort), en ’t was erg lekker.

Probleem is, door die migraine, heb ik er maar half van kunnen genieten, en ben ik de details van het gros van wat we hebben geproefd, vergeten. Ik kan u alvast het volgende vertellen: het koste 30 EUR voor een menu van drie gangen (voorgerecht, hoofdgerecht, dessert, en een aperitiefhapje vooraf). De bediening was zeer charmant, onbedwongen, en zonder tralala, hoewel stijlvol. Henri was mee, en, al heeft hij zich zeer rustig gehouden, de mevrouw van het restaurant was enorm sympathiek. We hebben voor hem enkel een voorgerecht genomen, en daarna kreeg hij een bord om van ons mee te proeven van het hoofdgerecht. Zonder problemen, gezaag of protest; integendeel, hij kreeg een bord gevuld met knapperige versgebakken frietjes (zonder meerkost bovendien). Je houdt een dergelijke service tegenwoordig (helaas) bijna niet meer voor mogelijk.

Het aperitiefhapje was een vismousse, met een lichtromige vinaigrette, een gepeld en gemarineerd kerstomaatje, en preischeuten.

Goudbrasem met prei en lenteuitjes als voorgerecht; de prei was (van nature) zoet, en de smaak deed een beetje denken aan prei-met-hesp in de oven (naar analogie met hesp-en-witloof in de oven / chicon au gratin dat de menschen zeggen). De vis was zeer puur gehouden, zonder saus, licht gekruid.

Als tussendoortje kregen we een sorbet van peer, en van mandarijn (de huisgemaakte sorbet werd opgediend in de schil van de vrucht), of een jenever.

Hoofdgerecht was tarbot voor mijn tafelgenoten, springbok voor mijzelve. Fluweelzacht, seignant vlees, overgoten met een lichte saus. Vergezeld van een witloofstronk, gratin Dauphinois, en een torentje van bospaddestoelen, spek en kaas. Heel lekker.

Dessert: carpaccio van ananas met ijskreem van cocosnoot. Prachtig gepresenteerd, heerlijk licht om te eten.

Sleutelwoorden zijn licht, lekker, service. Daar zien ze ons zeker terug.

(Slaapwel.)